Bivši Srbi : rimokatolici, muslimani, Crnogorci

Pojavila se priča da postoje crnogorski Srbi, bosanski Srbi, hrvatski Srbi i ko zna kakvi Srbi. U suštini je reč o jednom narodu – Srbima….Dva su osnovna pravca asimilacije srpskog naroda: prvi njegovo katoličenje i nasilno prevođenje sa pravoslavne na katoličku varijantu hrišćanske crkve i drugi prelaz na islam, kao religiju koju donose turski osvajači srpske srednjovjekovne države.Pošto je srpski narod izgradio svoj dom na vetrometini puteva između Evrope i Azije, nije nimalo čudno što su mnoge moćne sile nastojale da tu svetsku ekonomsku, saobraćajnu i političku raskrsnicu potčine svome uticaju.Pretapanje Srba u druge nacije dešava se od najdavnijih vremena.Tradicionalni osvajači Balkana, odlivene srpske saplemenike koristili su za genocid nad preostalim Srbima. Tako su Turci protiv Srba, u ratovima, koristili poturčene (ili islamizovane) Srbe iz Raške, Crne Gore, Hercegovine, Bosne i sa Kosova i Metohije, a Nemci i Hrvati, pored muslimana i pokatoličene Srbe iz Dalmacije, Hercegovine, Bosne, Slavonije i ostalih srpskih krajina…

Srpsko stradanje u ratovima, asimilaciji i denacionalizaciji dostiže vrhunac u drugom svjetskom ratu. Kleronacisti stvaraju sa fašistima ustašku Nezavisnu državu Hrvatsku 10. aprila 1941. godine kada se Treći Rajh na čelu sa Adolfom Hitlerom spremao na odlučujući pohod protiv pravoslavlja i slovenstva uopšte.Vatikan (Sveta Stolica, ili Rimokatolička crkva), više od hiljadu godina, neposredno ili pomoću katoličkih država Evrope,je podsticao i organizovao zločine genocida nad Srbima, njihovo prevođenje u hrvatsku naciju, a najistrajnije je brisao i uništavao srpsku kulturnu baštinu (a time i evropsku) – u svim srpskim zemljama.Srpski jezik danas ima četiri imena: bošnjački, crnogorski, hrvatski i  srpski jezik. To je jedini primer u Evropi i u svetu da jedan isti jezik ima četiri različita imena.Pravo jednog naroda da jeziku drugog naroda dade svoje ime nije potvrđeno nigde u svetu…Kad su Turci prešli na islam, uzimajući ga od Arapa, ostali su Turci; kad su Šiptari prešli na islam, ostali su Šiptari; kad su Iranci prešli na islam, ostali su Iranci; kad su Kurdi islamizovani, ostali su Kurdi, kao i Čečeni i mnogi drugi narodi…Samo Srbi, kad pređoše na islam i katoličanstvo, ne žele više da se zovu Srbima!....…  …..http://www.youtube.com/watch?v=QIElvrWU-6g#t=78    ASIMILACIJA SRBA U CRNOJ GORI U VATIKANSKE ZOMBIJE…...…Vladika Srpske pravoslavne crkve i svetovni upravnik Crne Gore Petar II Petrović Njegoš (1813–1851) u svim svojim radovima, kao i državničkim poveljama i diplomatskoj prepisci, svoje podanike je jasno i nedvosmisleno nazivao Srbima, tj. etnonacionalna samobitnost stanovnika Crne Gore je mogla biti samo srpska s obzirom na to da su im i poreklo i tradicija, običaji i jezik bili eminentno srpski.Za Njegoša je termin „Crnogorac” bio regionalnog karaktera, a nikako ne poseban etnonacionalni ili etnolingvistički etnonim, kojim bi se označila posebna etnonacija, takozvani Crnogorci.Njegoš je još od svojih najranijih mladalačkih pesničkih radova za sebe s ponosom govorio da je Srbin i svog srpskog identiteta nije se odricao do kraja života. ..

Lažni naučnici koji tvrde da je srpstvo Crnogorcima nametnuto od strane Srbije, ne znaju ili ne žele da znaju da je prvi srpski nacionalni program nastao upravo na Cetinju, a napisao ga je Sveti Petar Cetinjski, koji se poziva na formiranje Slaveno-srpskog carstva, koje bi uključivalo Crnu Goru, Hercegovinu, djelove Dalmacije i Bosne, a koji bi se nakon konačnog oslobođenja Srbije ujedinilo u jednu srpsku državu. Taj isti vladika pred borbe na Martinićima i Krusevu govori da u “nama srpsko srce kuca i srpska krv teče”, a Crnogorce naziva “srpskim vitezovima koji nisu vični svoju postojbinu ostavljati”.Dakle, srpstvo u Crnoj Gori predstavlja autentičnu nacionalnu misao.Tome u prilog ide i Zakonik knjaza Danila Petrovića, gde u parafu 92 stoji da “Iako u Crnoj Gori nema nikakve druge narodnosti do jedino Srpske i nikakve druge vjeroispovjesti do pravoslavne istočne, to ipak svaki inoplemenik i inovjerac može slobodno da živi i ista prava imati kao svaki Crnogorac ili Brđanin”. Iz ovoga se nedvosmisleno vidi da Crnogorci i Brđani pripadaju srpskome narodu.O srpstvu Kralja Nikole Petrovića ne treba ni govoriti, dovoljno je samo pomenuti njegovu pesmu i himnu Crne Gore “Onamo namo”, u kojoj se govori o oslobođenju i ujedinjenju srpstva. U vreme njegove vladavine je sproveden i prvi popis stanovništva, u kome se 95% stanovništva izjasnilo kao Srbi. Ostalo su bili Albanci. Znači, ovim današnjim nacionalnim Crnogorcima su djedovi bili ili Srbi ili Albanci. Trećeg nema…

Svako ko je intelektualno bistriji ismeva Milova četiri razreda osnovne škole i priču o crnogorskom jeziku. Kojem je Amerikancu palo na pamet da prekrštava engleski u američki, ili Švajcarcu da pravi švajcarski? Niko živ ne koristi ta njihova tri slova, to je specifični izgovor reči samo u staroj Crnoj Gori, ne možemo od svakog seoskog govora da pravimo jezik. Onda je pisac Jevrem Brković, koji je osnovao nevladinu organizaciju i nazvao je Dukljanska akademija a nije uspeo da završi ni frizerski zanat, proglasio da je Vuk Crnogorcima ukrao jezik. I to nije primetio ni Njegoš, ni lingvisti, nego nesvršeni frizer Jevrem Brković.Ono što su tradicionalni Crnogorci uz najveće žrtve nepokolebljivo branili pred navalom Turaka, Mlečana, Austrijanaca i inih, sada nekakvi moderni Montenegrini hoće sami da ponište i da proglase greškom i lažima….NIKADA nije postajala Crnogorska nacija,niti će postojati. Postoji država Austrija,ali ne postoji Austrijski etnicitet,niti Austrijski jezik.Nema Bavarskog naroda,niti Sicilijanskog.Danas u Beogradu živi više Crnogoraca,nego u samoj Crnoj Gori,a kao stalno su ugroženi od Srbije,toliko im je loše sa Srbijom.Šta se to trajno poremetilo u svesti potomaka junaka Mojkovačke bitke, kako su i zašto toliko omrzli svoje sugrađane iste vere i porekla (a o onima iz Srbije i da ne govorimo) nije lako razumeti. … ..Kad Bog hoće nekog da kazni, on mu najpre uzme pamet….                                                                                                         ASIMILACIJA SRBA U HRVATSKOJ U VATIKANSKE ZOMBIJE….Današnji “hrvatski narod” je veštačka kreacija Rimokatoličke crkve, unapred zamišljena kao instrument jednog zločinačkog projekta, utemeljenog na težnji da se srpski narod uništi unijaćenjem, pokatoličavanjem ili potpunom fizičkom likvidacijom,kako više ne bi predstavljao prepreku daljem vatikanskom prodiranju na istočnoevropske prostore, pa i dalje do Crnog mora.Ovaj projekat nije bio unapred dat kao gotov i zaokružen, već se postepeno razvijao i sazrevao imajući u prvoj fazi ilirsku, a u drugoj fazi jugoslovensku opciju. Međutim, suština rimokatoličkih zločina je stalno ista.Neverovatno je, da najbrojniji narod na Balkanu ( srpski narod ), doživi takve gubitke i depresije u zemljama gdje je bio najbrojniji i najdržavotvorniji.Srbi su u 20. veku izgubili: Južnu Srbiju, Dalmaciju, Hercegovinu, Skadar, najsrpskiji grad 19. veka – Dubrovnik, delove Gorskog Kotara, Zapadnu Bosnu, Liku, Kordun, Baniju, Zapadnu i Istočnu Slavoniju, Baranju, Crnu Goru,Kosovo i Metohiju…

S gubitkom teritorija i prirodnih bogatstava nestajao je i srpski narod.Sinhronizovano, raznovrsno i snažno radilo se u srpskim etničkim prostorima zapadnog Balkana na sveprožimajućem pohrvaćenju Srba, naročito od polovine 19. veka i nezaustavljivo kroz ceo 20. vek.Zašto se toliko skriva od javnosti popis stanovništva u Dalmaciji, austrijskog statističara dr Adolfa Fikera, po kojem je u Dalmaciji 1857. godine živelo 88,92% Srba (katolika, pravoslavaca i muhamedanaca), 10,84% Talijana i 0,24 Arnauta….Iz popisa stanovništva u Austriji, odnosno Austro-Ugarskoj i to iz: 1850, 1860, 1870, 1880, 1890, 1900. i poslednjeg popisa iz 1910. se neoborivo i neporecivo uviđa da je postojala srpska etnička većinska procentualna zastupljenost u stanovništvu pokrajina u sastavu današnje Republike Hrvatske: Slavoniji, Maloj Vlaškoj (Maloj Srbiji), Baniji, Kordunu, Lici, Gorskom Kotaru, Ravnim Kotarima, Dalmaciji, Dubrovniku, Boki Kotorskoj i, čak, u Istri!Stanovništvo Istre je do početka sedamnaestog stoleća bilo srpsko i pravoslavno. A kratkotrajna srednjevekovna država Hrvatska je bila, takođe, s pravoslavnom religijom i Hrvati će prelaziti u rimokatoličku veru tek kad ih pokore Mađari — 1097. godine…

Dubrovnik,kojeg su u 19. veku nazivali „Srpska Sparta“, je bio srpski trgovački, duhovni i primorski centar. Stanovništvo sa prostora Dubrovačke republike je čak sve do početka 20. veka zadržalo srpski identitet.To što su Dubrovčani ispovedali katoličku veru, kao i Hrvati, ne govori ništa o srodnosti Dubrovčana i Hrvata. U pitanju je priroda širenja katolicizma u srpskim zemljama; na jadranskoj obali i zaleđu. To je činjeno zahvaljujući dominaciji Vatikana, Venecije, Mađarske i Austrije u ovom delu Balkanskog poluostrva.U Dubrovniku je hrvatsko ime nepoznato sve do sredine 19. veka kad, posle pada Napoleona, nova sila u tom delu Jadrana, Austrija, u Dubrovniku i njegovom zaleđu (Konavle) nalazi katolike koji se, gle čuda, osećaju i izjašnjavaju kao Srbi.U kalendaru „Dubrovnik“ za prostu 1898. godinu, štampanom u dubrovačkoj Štampariji A. Pasarića, nalazimo, uz ostalo, i podatak kojim jezikom se u to vreme govori u Dubrovniku i to, stoji u kalendaru, „govor u kući“. Od 11.177 stanovnika Dubrovnika njih 9.713 izjasnilo se da govori srpskim jezikom. Italijanski je koristilo 716, nemački 285, mađarski 384 stanovnika grada. Neki su se izjasnili da govore češki, slovenski, poljski i ruski, ali niko, ni jedan jedini stanovnik Dubrovnika, nije rekao da govori hrvatskim jezikom.…

Zašto se i sada izbegavaju istine?Zašto se krije da Hrvati nisu bili bedem i zaštita hrišćanske Evrope pred Turcima, jer su ugarski feudalci u Zagoruju, po nagovoru pape Klimenta Sedmog, prišli turskom savezu i postali turski vazali: Ivan i Krsto Frankopan, zagrebački biskup Šimun Erdedi i hrvatski ban Franjo Baćani. Zašto i posle nepopravljivih godina i vekova ne smijemo znati istinu?Da su istorijske činjenice temeljito njegovane, a ne skrivane, od Hercegovaca, Dalmatinaca, Dubrovčana i ostalih na Balkanu, možda i ne bi bilo rata unutar iste krvi…….U JESEN 1955. godine u jednom govoru prema pisanju “Hrvatskog glasa” najveći tadašnji Hrvat dr Juraj Krnjević je rekao: “Pre jedno 120 godina Hrvatska je bila vrlo malena: Zagorje i okolica, to je bila Hrvatska… Onaj kraj gdje se govori “kaj”, to je Hrvatska…”Svojevremeno je Božidar Violić, najcenjeniji hrvatski pozorišni reditelj, u intervjuu zagrebačkom “Globusu”, objašnjavajući probleme sa kojima se susreće zbog svog “nacionalno nekorektnog” jezika, sa ponekim srbizmom, rezignirano zaključio: “Mi Hrvati smo ionako sklepan narod.”….“Istorija je niz laži sa kojima smo se složili.”-Napoleon Bonaparta.... ASIMILACIJA SRBA U ŠIPTARE…..ŠIPTARI NIKADA NISU POSTOJALI KAO NAROD, već ih je narodom učinio Austro – Ugarski dvor, ujedinio različita plemena, sačinio jedan jezik i sve to potpomogao novcem kako bi amortizovali srpski pritisak i težnju ka oslobađanju svih srpskih zemalja od kojih se dobar deo tada nalazio pod vlašću istih Austro-Ugara.Teodora Toleva je tokom jednog istraživanja i potrage za dokumentima o međuetničkim odnosima u otomanskoj imperiji, u carskom arhivu u Beču (haus-, hof-, und staatsarchiv) u jednom “arhivskom incidentu” – slučajnosti po njenim rečima, našla dokumente{ “Die Albanienpolitik Österreich-Ungarns un italiens 1877-1908 de Hans Dieter Schanderl”} u vezi tajnih sastanaka austro – ugarskog dvora održanih 1896! Ni ona sama u tom momentu, nije mogla da zamisli da će se sledećih nekoliko godina posvetiti jednom dubokom istraživanju koje će da rezultuje njenom doktorskom disertacijom na univerzitetu u Barseloni!!!VEŠTAČKA TVOREVINA ALBANSKE NACIJE JE DOKAZANA DOKTORSKOM DISERTACIJOM!…

Albanci nemaju nikakvo kulturno nasleđe na Kosovu i Metohiji, osim etno-nasleđa koje je manufaktura albanskog stanovništva.Zašto naprimer nema nikakvih autentično albanskih arhitektonskih spomenika stariji od 300 godina na podrućju Kosova i Metohije?Albanski jezik se inače u istorijskim izvorima pominje po prvi put kasno: tek godine 1285 kao “lingua albanesesca” u jednom dubrovačkom rukopisu. Ipak, da se etnonim Albanci ne mora vezivati samo za danas nam poznate Albance/Šiptare/Arbanase govore nam vizantijski izvori iz IX veka u kojima se etnonimom “Albani” nazivaju slovenski stanovnici iz okoline grada Drača. Na kraju, sasvim je razumljivo zašto albanska albanologija odbacuje “kavkasko” a govori samo o “ilirskom” poreklu Albanaca.“Kavkaska” teorija o etnogenezi Albanaca ima jednu (ali naučno vrednu) prednost u odnosu na “ilirsku” teoriju: zasnovana je na najmanje dva direktna verodostojna istorijska izvora dok se teorija o “ilirskom” poreklu Albanaca ne zasniva ni na jednom.Austrijski akademik, prof. dr Gustava Weiganda je naučno dokazao da Albanci nisu ni autohtoni ni Iliri.Istorija Albanije ne poklapa se s istorijom albanskog naroda, jer su u Albaniji živeli i drugi narodi.Većinu stanovništva sačinjavali su Sloveni, Vlasi,Grci….

U oblastima današnje Albanije vladali su i mnogi drugi nealbanci, u prvom redu grčki kolonizatori, pa rimski okupatori, brojni vizantijski carevi, bugarski carevi Boris i Simeon, zatim srpsko-crnogorski i makedonski vladari, pa i makedonski car Samuilo, posebno srpsko-crnogorski vladari iz dinastije Vladimirovića, pa Vojislavljevića, pa Nemanjića. Župan Stefan Nemanja i njegovi sinovi, unuci, praunuci. Srpska kraljica Jelena (udova kralja Uroša I) ponela je titulu regina Albanie, a da ne govorimo o caru Dušanu i njegovim sledbenicima.Istorija ustanka u Albaniji pod vođstvom Tihomira, predstavlja istoriju Albanije, ali ne i Albanaca, jer Tihomir i njegovi ustanici bili su Srbi, a ne Albanci.……ASIMILACIJA SRBA U MUSLIMANE…Današnji muslimani, koji su nastali na prostorima bivše SFRJ, su u ogromnoj većini slovenskog porekla.Ako su srpska plemena bila dominantna u Raškoj, Zeti, Bosni, Travuniji, Zahumlju, Neretvi, Usori, Soli i stvorila srpske srednjovekovne države, što je u istorijskoj nauci nesporno, pa kojeg bi to onda mogli biti porekla domaći muslimani po dolasku Turaka Osmanlija od kojih će primati islam? Odgovor se nameće sam po sebi.Neki tvrde da su bogumilskog porekla.Ne znaju ili neće da znaju da su bogumili samo jedna hrišćanska jeres, može se slobodno reći u pravoslavlju, a nikako neki poseban bogumilski narod.Mnogi viđeni islamizirani Srbi kroz istoriju, u dubini duše, nisu se odrekli svojih korena.Srbi su bili: Mehmed paša Sokolović, Ferhat-paša Sokolović, Omer-paša Latas, Osman Đikić, Avdo Karabegović, Mustafa Mulalić, Mustafa Golubić, Meša Selimović… neki od njih žestoki srpski nacionalisti.Jedan od dokaza je i činjenica da je više od 20 turskih vezira bilo srpsko-pravoslavnog  porekla, a da su gotovo sve  turske vojskovođe u XV i XVI stoljeću bili SRBI! ( a ne Hrvati!).

Mehmed Paša Sokolović nikada nije zaboravljao svoj narod iz koga je poticao. Uzvraćao mu je na sve načine pa je tako obnovio Pećku patrijaršiju (1557). Njegov brat Makarije Sokolović bio je patrijarh i radio u Pećkoj patrijaršiji.Muslimani su tražili od Austrougarske da ona ne može da menja ime srpskom jeziku  i da ga zove “zemaljskim” ili “bošnjačkim”. Šta bi na to rekli današnji intelektualci i državnici iz redova Srba muslimana? Onih u Bosni i Hercegovini, Raškoj i Crnoj Gori?Da je svest o pripadnosti muslimana srpskom stablu bilo među narodnim prvacima odnegovano pre stvaranja Jugoslavije, pokazuje muslimnsko-pravoslavni ugovor o uređenju Bosne i Hercegovine od 1902. godine, kojim je pokušano sprečavanje austrijske namere da sve došljake u Bosnu i Hercegovinu (strance) predstavi za Hrvate i da srpski jezik proglasi “zemaljskim”, ili “bošnjačkim”.Zato su Gligorije Jeftanović, Vojislav Šola, Alibeg Firdus i Bakirbeg Tuzlić uneli Član 11:”Narodni i službeni jezik je srpski, a pismo ćirilica. Ne priznaje se pravo zavičajnosti nikome — ko je došao s okupacijom ili posle nje, pa ni njihovim potomcima, makar da su u Bosni rođeni”.Tih godina, muslimani Bosne i Hercegovine prolaze, pred austrijskim vlastima, kao i saplemenici pravoslavni…

Ibrahim Balta, Hercegovac, postaje čuveni četnik kod vojvode Vojina Vuka Popovića. Poginuo je 1912. godine, u borbi protiv Turaka. Izet Telalbašić, pred austrijskim sudom u Bihaću, izjavljuje da je Srbin, od rođenja. Članovi “Mlade Bosne” i borci za oslobađanje od austro-ugarske okupacije su: Đulaga Bukovac, Muhamed Mehmedbašić, Mustafa Golubić i drugi. Dr Avdo Hasanbegović, dugogodišnji predsednik Gajreta i senator, bio je u srpskoj vojsci u Prvom svetskom ratu. Borio se na Dobrudži i Solunskom frontu. Odlikovan je “Karađorđevom zvezdom”…. 1965 stvorena je novokomponovana nacija „Muslimani“. Sve do popisa 1971 muslimani su se izjašnjavali kao Srbi – muslimanske veroispovesti jer su i poreklom Srbi, čiji maternji jezik Srpski…. Zašto su muslimani/Muslimani/Bošnjaci izabrali baš ime Bošnjaci, – nije teško pogoditi, a nije teško ni u nazivu jezika koji su odabrali (bosanski) prepoznati njihovu težnju ka unitarnoj BiH, u kojoj bi vladali i oni i njihov jezik.Bošnjak ili  Bošnjanin je zapravo naziv koji je označavao sve stanovnike srednjovekovne Bosne,…uglavnom hrišćane Hrvate i Srbe i bogumile .Ovo sada je treći put da se muslimani opredeljuju da su Bošnjaci…

Turci su potcenjivali i ismejavali muslimane nazivajuci ih Bošnjacima, što u doslovnom prevodu znači preznoglav, tvrdoglav.…Da završim onom čuvenom, tačnom i još neprevaziđenom konstatacijom umnog Meše Selimovića: „Ni s kim istorija nije napravila takvu šalu kao s nama. Do juče smo bili ono što danas želimo da zaboravimo. Ali nismo postali ni nešto drugo. Stali smo na pola puta, zabezeknuti. Ne možemo više nikud. Otrgnuti smo, a nismo prihvaćeni. Kao rukavac što ga je bujica odvojila od majke rijeke, i nema više ni toka ni ušća, suviše malen da bude jezero, suviše velik da ga zemlja upije. S nejasnim osjećanjem stida zbog porijekla, i krivice zbog otpadništva, nećemo da gledamo unazad, zato zadržavamo vrijeme u strahu od ma kakvog rješenja“… …… .1].http://www.youtube.com/watch?v=p0Q9RA5RM9Q …..2] http://www.youtube.com/watch?v=c3g18PFG1Gs         NA  OVOM  BLOGU  U  ARHIVI   IMATE  JOŠ  150  ČLANAKA!!!