U zemljopisu Kraljevine Crne Gore, koji je imao četiri izdanja (prvo 1893, a poslednje 1911) između ostalog piše: „U Crnoj Gori žive sve sami i čisti Srbi, koji govore srpskim jezikom, a ima ih oko 300.000. Većina su pravoslavne vere, a ima nešto rimokatoličke i muhamedanske vjere, ali treba znati da smo svi srpskog porijekla i srpske narodnosti.Crnom Gorom vlada Kralj Nikola Prvi iz slavne srpske porodice Petrović-Njegoš… Osim Crne Gore ima još srpskih zemalja u kojima žive naša braća Srbi. Neki su kao mi slobodni, a neki nijesu, nego su pod tuđinom. Svaki Srbin u Crnoj Gori dužan je poznati i ljubiti svoju cjelokupnu domovinu – sve srpske zemlje u kojima žive naša oslobođena i neoslobođena braća Srbi“….
Pojavila se priča da postoje crnogorski Srbi, bosanski Srbi, hrvatski Srbi i ko zna kakvi Srbi. U suštini je reč o jednom narodu – Srbima…U odnosu Srbije i Crne Gore razlike su samo u državnosti. Reč je o dva istorijska ishodišta podjednako srpske državnosti, a ne i dva etnolingvistički, verski i kulturno različita naroda. Crnogorci se mogu povezivati sa Zetom i Dukljom u državnom smislu. Zećani i Dukljani nisu etnos, baš kao što ni Crnogorci nisu etnos, s tim što Zečani i Dukljani nisu ni nacije, jer u srednjem vijeku nemamo nacije. Ne postoji narod Zećani, već narod koji živi u Zeti, feudalnoj državi…
Prilikom proglašenja Crne Gore za kraljevinu 28. avgusta 1910. godine, kralj Nikola kaže sledeće: “Svjestan slavne uloge ovih naših stranica u istoriji srpskoga naroda za vreme moćnih kraljeva i gospodara negdašnje Zete, kolijevke slavnih Nemanjića …, ja odobravam … da se obnovi staro kraljevsko dostojanstvo mojoj državi … ja primam kraljevsko dostojanstvo tvrdo uvjeren da će sve Velesile sa blagovoljenjem pozdraviti, pored jedne Kraljevine u Srpskom Podunavlju, ovu drugu u Srpskom Primorju …, a Slovenstvo i svi Srbi kao jedno još više jemstvo za opstanak i bolju budućnost Srpskih plemena .” Sam Kralj Nikola,na koga se pozivaju Crnogorski separatisti je napisao Crnogorsku himnu ‘Tamo onamo’ gde se samo spominje Srpski rod….
Marko Đukanović, predsednik Crnogorske narodne skupštine, predlažući proglašenje knjaza Nikole za kralja, 1910, rekao je, uz ostalo:”… Zna se, da je prva srpska država Svetoga Kralja Vladimira nikla na prostoru današnje Crne Gore. Zna se, da je Zeta bila kolijevka Nemanjića i ostala mila njihova đedovina, sa povlasticama, kojima se isticala izmeđuostalih strana prostranoga Carstva Dušanova; zna se, pošto je srpsko propanulo Carstvo, da se zetski Gospodar Ivan Crnojević nije pokorio zloj sudbini ostaloga srpskoga naroda,nego se sklonio u ove zetske planine, i tako osnovao Crnu Goru, koja je vjekovima vodila junačku borbu, da sačuva ovu posljednju stopu srpske zemlje, i zna se, da je na njoj sačuvala do naših dana posljednju iskru srpske slobode i nezavisnosti…” (“Glas Crnogoraca”, 15. avgust 1910, Cetinje). … Slava Crne Gore – to je slava cijelog srpskog naroda, jer Crna Gora na prvom mjestu pripada Srpstvu, i sve njene žrtve za Srpstvo su prinesene…” (“Glas Crnogoraca”, 21. mart 1910, Cetinje)….
Svaki se Crnogorac dičio imenom Srbin, vjerom pravoslavnom i svojom zlatnom slobodom. Za ove tri velike svetinje Crnogorac je živio, borio se, ginuo i svake muke i nevolje ljute podnosio.Lažni naučnici koji tvrde da je srpstvo Crnogorcima nametnuto od strane Srbije, ne znaju ili ne žele da znaju da je prvi srpski nacionalni program nastao upravo na Cetinju, a napisao ga je Sveti Petar Cetinjski, koji se poziva na formiranje Slaveno-srpskog carstva, koje bi uključivalo Crnu Goru, Hercegovinu, djelove Dalmacije i Bosne, a koji bi se nakon konačnog oslobođenja Srbije ujedinilo u jednu srpsku državu. Taj isti vladika pred borbe na Martinićima i Krusevu govori da u „nama srpsko srce kuca i srpska krv teče“, a Crnogorce naziva „srpskim vitezovima koji nisu vični svoju postojbinu ostavljati“.Dakle, srpstvo u Crnoj Gori predstavlja autentičnu nacionalnu misao.Tome u prilog ide i Zakonik knjaza Danila Petrovića, gde u parafu 92 stoji da „Iako u Crnoj Gori nema nikakve druge narodnosti do jedino Srpske i nikakve druge vjeroispovjesti do pravoslavne istočne, to ipak svaki inoplemenik i inovjerac može slobodno da živi i ista prava imati kao svaki Crnogorac ili Brđanin“. Iz ovoga se nedvosmisleno vidi da Crnogorci i Brđani pripadaju srpskome narodu…Na prvom popisu koji je obavljen u Knjaževini Crnoj Gori 1909. nema izjašnjavanja po etničkoj kategoriji, odnosno, stanovništvo se izjašnjavalo o veroispovesti i jeziku. Prema tom popisu, u Crnoj Gori kralja Nikole, 94,38 odsto stanovništva činili su pravoslavci, a srpskim jezikom govorilo je 95 odsto stanovništva. Da bi se shvatilo da su pravoslavci, zapravo Srbi, treba znati i tadašnji crnogorski ustav.U Ustavu koji je usvojen 1905. Crna Gora je definisana kao država srpskog naroda sve tri vere, odnosno pravoslavne, muslimanske i katoličke….
Jaka srpska samosvest u Crnogoraca pomućena je… Nekad najsrpskija među srpskim zemljama, sve je više antisrpska. Tek, jedna nova nacija, bez korena, pomalja svoje nečisto lice. Pritom se bestidno zaboravlja da su i Nemanjići – o, da li samo oni – iz Zete, odnosno Crne Gore; da je sveti Sava u toj srpskoj zemlji osnivao episkopije i podizao crkve da se sveti Petar Prvi, Petar Drugi Petrović NJegoš, Marko Miljanov i kralj Nikola u grobu prevrću dok im se neki potomci odriču Srpstva. Pa, bez NJegoša ne možemo da zamislimo srpsko rodoljublje, on ga je najbolje definisao. Ni bez kralja Nikole, čiju smo himnu – “Onam’ onamo za brda ona, Milošev, kažu prebiva grob…” pevali kao svoju…Svako ko je intelektualno bistriji ismeva Milova četiri razreda osnovne škole i priču o crnogorskom jeziku. Kojem je Amerikancu palo na pamet da prekrštava engleski u američki, ili Švajcarcu da pravi švajcarski? Niko živ ne koristi ta njihova tri slova, to je specifični izgovor reči samo u staroj Crnoj Gori, ne možemo od svakog seoskog govora da pravimo jezik. Onda je pisac Jevrem Brković, koji je osnovao nevladinu organizaciju i nazvao je Dukljanska akademija a nije uspeo da završi ni frizerski zanat, proglasio da je Vuk Crnogorcima ukrao jezik. I to nije primetio ni Njegoš, ni lingvisti, nego nesvršeni frizer Jevrem Brković.Ono što su tradicionalni Crnogorci uz najveće žrtve nepokolebljivo branili pred navalom Turaka, Mlečana i Austrijanaca, sada nekakvi moderni Montenegrini hoće sami da ponište i da proglase greškom i lažima.NIKADA nije postajala Crnogorska nacija,niti će postojati. Postoji država Austrija,ali ne postoji Austrijski etnicitet,niti Austrijski jezik.Nema Bavarskog naroda,niti Sicilijanskog.Sećam se da su nas učili da je crnogorski kralj Nikola, pre 94 godine napisao proglas u kome je, pozivajući Crnogorce u rat za odbranu Srbije, rekao: „Austrija je objavila rat našoj dragoj Srbiji, objavila ga je nama”….
Šta se to trajno poremetilo u svesti potomaka junaka Mojkovačke bitke, kako su i zašto toliko omrzli svoje sugrađane iste vere i porekla (a o onima iz Srbije i da ne govorimo) nije lako razumeti.Danas u Beogradu živi više Crnogoraca,nego u samoj Crnoj Gori,a kao stalno su ugroženi od Srbije,toliko im je loše sa Srbijom.Ono što su uradili komunisti na čelu sa Milovanom Ðilasom i sada Milom Ðukanovićem, samo je poslednja faza četiristogodišnjeg razbijanja srpstva u Crnoj Gori.Zaboravi Crna Gora koliko ju je Srbija hranila, materijalno pomagala posle razornog zemljotresa i godiiama finasirana putem Saveznog fonda za nerazvijene! Oduži joj se Crna Gora nožem u leđa priznavanjem nezavisie države Kosova....Ne mogu da OPROSTE Njegošu IZGVORENO – “Vidim Crnu Goru kako se savija u rukama ovih ništavila. Kad je vidim, bolje da oslepim”….Kad Bog hoće nekog da kazni, on mu najpre uzme pamet….. http://www.naslovi.net/2013-12-26/pravda/ekskluzivni-dokument-plan-vatikana-za-rusenje-pravoslavlja-u-crnoj-gori-video/8335087 
Pojedinci kažu da Njegoš nikada nije bio Srbin, niti srpski pisac, jer on u to vreme, zaboga, nije imao dovoljno svesti o nacionalnoj pripadnosti?! Novi tvorci nacija pokušavaju retroaktivno da opamete Njegoša i da mu kažu da je on samo Crnogorac.Njegoš jeste bio Crnogorac i to nije sporno, ali svakako i najveći srpski pisac kao Crnogorac: „Ime mi je Vjeroljub, prezime mi Rodoljub, Crnu Goru, rodnu grudu, kamen paše odasvudu. Srpski pišem i zborim, svakom gromko govorim: narodnost mi srbinska, um i duša slavjanska“.Danas vi možete reći da ste Crnogorac i da branite crnogorsku naciju, ali se vaš djeda sigurno izjašnjavao kao Srbin i branio srpsku naciju.Ovde je, inače, potrebno naglasiti jednu bitnu činjenicu a to je da Srbska pravoslavna crkva nije nikada postavljala ne-Srbe na položaje svojih mitropolita/vladika niti je ikada ijedan mitropolit/vladika ne-Srbin služio Srbskoj pravoslavnoj crkvi. Da Njegoš nije smatran Srbinom ne bi ni mogao da bude na položaju crnogorskog vladike u okviru Srpske pravoslavne crkve što je on zasigurno i bio.Službeni naziv pravoslavne crkve u Crnoj Gori, prije 1918. godine, bio je Crnogorska mitropolija (ranije Cetinjska mitropolija), u nekim dokumentima i Crnogorska crkva. I bila je autokefalna (sa diferentnim prekidima). I slavila je Sv. Savu još od perioda Đurđa Crnojevića (pogledati ‘’Pashalni ciklus Đurđa Crnojevića’’, u izdanju Matice Crnogorske, 1994.), preko Petra I (pogledati ‘’Grlicu’’, kalendar crnogorski za 1835. godinu), do kralja Nikole (pogledati Državni kalendar Knjaževine Crne Gore, za prostu 1907. godinu), itd. U vrijeme postojanja autokefalne Crnogorske mitropolije, istovremeno, nije postojala nijedna autokefalna crkva koja je u svom imenu imala srpski nacionalni predznak. Crkva u Kneževini (Kraljevini) Srbiji zvala se Beogradska arhiepiskopija, koja je do 1830. godine bila pod ingerencijom Grčke crkve, a od 1879. godine je postala nezavisna. Ona je imala ingerencije nad pravoslavnim narodom u Kraljevini Srbiji. Karlovačka mitropolija (koja se takođe u katalogu Carigradske patrijaršije ne naziva Srpskom, već Karlovačkom), je imala ingerencije nad pravoslavnim stanovništvom u Austro-Ugarskoj. Dakle, autokefalna Crnogorska mitropolija je, bez obzira na svoju kanonsku nezavisnost i pripadnost državi Crnoj Gori, u ”ideološkom” i svakom drugom smislu bila srpska (kao i sama država). Dakle, ne srbijanska (odnosno, u službi druge države, već srpska, u nacionalnom smislu). Stoga je sasvim jasno da crnogorski predznak u njenom imenu nije imao nacionalno, već državno (geografsko) značenje. ..
Mitropolija je do sredine 19. veka bila najvažnija institucija na ovim prostorima.Tada je ustupila primat državi, ali time nije završila svoju istorijsku ulogu. Istorija ne zna da je Eparhija Crne Gore, koja je imala skoro uvek samo po jednog episkopa, ikada i odkoga tražila autokefaliju, niti joj je to ikad iko kanonski dao, pa zato nije je ni imala. …Crnogorska pravoslavna crkva nastala je 1993. godine, a zvanično je registrovana tek sedam godina kasnije i to u policijskoj stanici.Nekada su Crnogorci bili najbolji Srbi, živi izvor srpske nacije, nema mesta u Srbiji gde ne žive Crnogorci. Sada su deklarisali sebe posebnom nacijom. Imaju svoju teritoriju, državnu organizaciju, uzeli i deformisali su srpski jezik za crnogorski jezik, otimaju srpsku pravoslavnu crkvu, a osnivaju crnogorsku pravoslavnu crkvu.Ludilu nikad kraja.Kad Bog hoće nekog da kazni, on mu najpre uzme pamet…ISTINA NIJE ROBA SA KOJOM SE MOŽE TRGOVATI! 
U vreme kralja Milutina ( 1282 do 1321. ) na srpskom dvoru jelo se zlatnim viljuškama i kašikama, a u Evropi je viljuška prvi put uvedena u : XVI veku , u vreme Henrika III i to je doživljeno kao izuzetan događaj …Zbog narastanja antisrpskog raspoloženja u Crnoj Gori, u sledećih 30-ak godina tamošnji Srbi iseliće se u Srbiju,BiH i inostranstvo.Crnogorci/Milogorci, koji su se borili i izborili za nezavisnu državu, odbaciće Srpsku pravoslavnu crkvu i prići Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi, koja će vrlo brzo prihvatiti Uniju, odnosno, suverenitet pape i Vatikana.Kao katolici, Crnogorci će ubrzo postati Hrvati, a pošto konvertitstvo, videli smo, čini svoje, ti nekada najčišći Srbi pretvoriće Crnu Goru u još jednu destinaciju antisrpstva, u drugu hrvatsku državu.Poznato je da su Crnogorci Sekula Drljević i Savić Marković Štedimlija, Drugi svetski rat proveli u Zagrebu, u ustaškoj službi, zalažući se za stvaranje nezavisne države Crne Gore. Drljević je uređivao ustaški list Graničar i pisao patriotsku poeziju, a Milo Đukanović, realizator ideje o nezavisnoj Crnoj Gori, uzeo je njegov tekst za himnu novostvorene crnogorske države, na melodiju pesme “Oj, lijepa majska zoro”. …
Kad god neko počne da nas napada prvo što se zapitam da nije slučajno iz kategorije „bivši Srbin“. Kategorija slična izdajniku, samo mnogo više ostrašćena, izgubljenog duha, izgubljene duše, bez mogućnosti da se spase.Pokušavajući da dokaže da pripada nečemu i da je nešto što nije, ne bira sredstva da uspe u tome. Jedino što uspeva je da kao i svaki beskičmeni gmizavac puže kroz život bez šanse da se podigne na noge.Istorija u njima nije pronašla ništa ljudsko, ništa što bi ih činilo vrednim. Pokušavajući da obmanu druge jedino uspevaju da obmanu sebe, izgubivši duh do te mere da se ne mogu zvati čovekom. Vremenom su samo sem imena „bivši Srbin“ dodali prezime „bivši čovek“.Spaljeno srce i poharana duša poniznih sluga novih vladara, konjušari i izvršioci najprljavijih i najgnusnijih zadataka zaboravljajući da takve niko ne poštuje jer ko je jednom prodao dušu prodaće je opet. To više nije pitanje. Pitanje je samo kada i za koliko… Biti budala na Balkanu je danas vrlina...http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/reportaze/aktuelno.293.html:457895-Skadar-Srbi-i-Crnogorci-cuvaju-veru-i-dusu
The Balkans Chronicles 