Današnji muslimani, s prostora bivše Jugoslavije, u većini slučajeva su srpskog porekla.To nije teško dokazati ako se uvažavaju istorijske činjenice. Primarni istorijski izvori ili izvori prvog reda turski su popisi.Turci Osmanlije su veoma pedantno i tačno vršili popise, pa su njihovi defteri nepobitni dokazi kojem narodu su pripadali i koje vere su bili popisani uživaoci baština i njihove spahije-timarnici. Ogromna većina imena tih ljudi su slovenska, u ovom slučaju srpska. Za ozbiljnu istorijsku nauku to je dosta!Prve podatke o etnološkoj populaciji Bosne i Hercegovine i njenoj verskoj strukturi, nakon pada srednjovekovne bosanske države pod tursku vlast, nalazimo u turskom popisu domaćinstava iz 1468/1469 godine. Po ovom popisu, registrovano je 37125 hrišćanskih i samo 332 muslimanske kuće u regionu.Nekoliko decenija kasnije, prema proceni turskog istoričara Omer Lutfi Barkana, u Bosanskom sandžaku je između 1520 i 1530 godine živelo 334325 stanovnika, od čega je 38. 7% bilo muslimana.Po austrougarskom popisu 1910. u BiH je živelo 214.000 Srba više od muslimana, i bili su u to vreme dominantna nacionalna, ili, kako se tada to iskazivalo, verska zajednica (Srba 826.000, a muslimana 612.000).Nigde se nije dogodilo da jedna verska zajednica postane nacija, kao kod nas.Turci prelaskom na islam nisu prestali biti Turci, Arapi prelaskom na islam nisu prestali biti Arapi.Jedino je novokomponovani Bošnjak pod “kapom nebeskom” prelaskom na islam postao nešto drugo...
SRBI su se vekovima srčano i hrabro borili protiv Turskog carstva, ali su u pojedinim periodima ljudi srpskog porekla u znatnoj meri doprineli slavi Osmanlija. Gotovo uvek prepuštena sama sebi, srpska država ni pod kojim uslovima nije mogla uspešno da odoli turskim naletima.Ukupne prilike u hrišćanskoj Evropi, razjedinjenost i sukobljenost careva i država, različiti interesi i rascepi i u samom katoličkom svetu, olakšali su prodor muslimanske najezde ka zapadu. Da tragedija bude veća interesi dve srpske države, Raške i Bosne, bili su do te mere ukršteni da su međusobno trvenje i nesloga samo doprineli pobedi zajedničkog neprijatelja. U toj borbi u kojoj nije imala prava na uspeh, posrnula je i slomila se Srbija, Crna Gora, Hercegovina i Bosna. Među brojnim turskim državnicima srpskog porekla koji su stvarali osmansku istoriju najčuveniji je bio Mehmed-paša Sokolović (1506-1579) – jedini osmanlijski veliki vezir koji je vladao čak za vreme tri sultana,među kojima je i najmoćniji Sulejman Veličanstveni,čija majka je bila „poturčena Srpkinja“ Katarina iz Zvornika.Ukrajinka Hurem, kći pravoslavnoga popa, rodila je idućega sultana.Nijedna sultanija nije bila iz Osmanske imperije, toliko o čistoti loze: nijedan sultan nije bio čisto osmanske krvi.Najmanje četrnaest velikih vezira u toku istorije osmanske države bilo je južnoslovenskog porekla.Ferhad paša Sokolović je prvo bio Marko Sokolović, rođeni brat Makarija Sokolovića, a obojici amidža Mehmed paša Sokolović.Omer paša Latas prvo je bio Mihailo Mićo Latas,Rustem-paša, takođe Srbin, koji je 1544. postao veliki vezir…itd…Osim njih, slavi Osmanlija su doprinele hiljade vezira, beglerbegova, paša, kao i desetine hiljada običnih vojnika hrišćanskog porekla iz Bosne ili Srbije. Od 47 velikih vezira, njih 42 su bili stranci, ljudi druge vere, uglavnom Sloveni! …
Osmanlije, koje nisu bile tako brojne, vešto su koristile pokorene hrišćanske narode među kojima su islamizacijom (nasilnom ili dobrovoljnom)nalazili pomagače u novim osvajanjima.Ne zaboravimo da se Tursko carstvo širilo na tri kontinenta.Turci su čak i u samoj Turskoj bili dugo jedna manjina( u kojoj je bilo oko 30% Turaka), a kamoli da su imali dovoljno ljudi da nasele sve te prostore.Mehmed-paša Sokolović je polovinu svoje porodice preveo u islam i rasporedio njene članove (uključujući i sinove) na važna mesta u carstvu (sve do guvernera provincija i vezirskog veća). Drugu polovinu familije ostavio je u pravoslavlju na takođe važnim mestima po srpsku crkvu, veru i naciju. Sve to je činio bez hipokrizije, otvoreno i časno koliko su to okolnosti dozvoljavale.I pored visokog položaja, Mehmed paša nije zaboravio svoj zavičaj i rod. Obnovio je Pećku patrijaršiju i srpskoj crkvi dao široku autonomiju, svoje rođake je postavljao za srpske patrijarhe (Makarije Sokolović), a one koji su prešli na islam za osmanlijske upravnike.Islamizovani pravoslavni begovi i paše koji su proširili tursko carstvo i čuvali ga od ranije i brže propasti: Mehmed-beg Gradačević, Mehmed-beg Đenetić, Bali-beg Malkočević, Hadum Sinan-beg Borovinić, Mustafa-paša Babić, Mehmed-paša Sokolović,Ferhad paša Sokolović, Gazi Hasan-paša Predojević, Husein-paša Boljanić, Ahmed-paša Dugalić, Mehmed-paša Atlagić, Mehmed Numan-paša Ćuprilić, Sulejman-paša Skopljak,itd ….
Čak i turska istoriografija tvrdi, da Srbi nisu bili pod Turcima 350 godina već pod poturicama,koji su prema hrišćanima bili čak revnosniji od samih Turaka.Stanovništvo u našim zemljama bilo je u ogromnoj većini srpsko bez obzira da li je ispovedalo pravoslavnu ili katioličku veru. Etničkih Turaka gotovo da nije bilo,a ono malo etničkih Turaka na ovim prostorima bili su (pa i oni ne uvek!) najviši i običnom narodu (Srbima i muslimanskoj raji) nedostupni Turci: vezir, kadija.Pokrajine su mogli držati samo janjičari, koji su su govorili srpskim jezikom,da bi mogli da izvršavaju od porte danu vlast.Takav je bio zakon sultana zarad etabliranja svoje loze i zbog straha od konkurencije drugih etničko turskih plemenskih kuća.Kroz istoriju je dobro poznato da su sve imperijalističke sile, nakon što bi okupirale neku teritoriju ili državu, uvodile svoj jezik kao službeni.Tako se,na primer, u Brazilu priča protugalski,u Meksiku španski, u Južnoj Africi engleski itd… U Bosni,Hercegovini,Srbiji,Crnoj Gori nije uveden turski jezik kao službeni, jer su Osmanlije zapravo bili domaće stanovništvo,koje je prešlo na islam.Iz toga se dobija logičan zaključak da su islamizovani Srbi 350 godina bili apsolutni vladari ovih teritorija i sva zla nanela Srbima. Iz tog razloga se srpski jezik ovde zadržao kao službeni jezik, pa se nije morao učiti turski jezik.Osmanlije su u početku razmatrale prisilno preobraćenje svih hrišćana – za šta se 1520. zalagao sultan Selim I, koga su od toga odgovorili njegovi trezveni doglavnici smatrajući ideju nepraktičnom – ali pošto se mali broj Turaka iz Anadolije naselio u Bosni, carska politika se usredsredila na postepeno preobraćanje lokalnog stanovništva…
Niko kao Meša Selimović nije bolje odgovorio Islamskoj verskoj zajednici, kada ga je pitala: “Zašto nas, bolan, Meša nazva otpadnicima od vjere”, a on im je lakonski odgovorio: “A kako da nazovem one koji prime vjeru okupatora?! “ Osmansko carstvo, koje je u petnaestom veku donelo islam na Balkan, bilo je apsolutno zlo.Tragovi i ožiljci tog stolećima dugog života u neslobodi ostali su trajno usečeni i na duši i na telo srpskog naroda.Ta vremena su označena kao “ljuta i naprasna”, i kada su “živi zavideli mrtvima”.Više od 10 generacija Srba se rodilo, živelo i umrlo u turskom ropstvu, a da nikad nije doživelo ni jedna jedini dan slobode! Užasan podatak srpske istorije. Mnogo je strašnih posledica srpskog ropstva pod Turcima, ali najstrašnija je što je Srbe podelila na dve suprotne strane, muslimane i pravoslavce, i usmerila ih jedne protiv drugih, stvorila od Srbije religijsku gladijatorsku arenu koja je donela ogromne žrtve i što je najstrašnije u toj religijskoj gladijatorskoj areni borbe i danas traju. Bosna je u evropskoj nauci smatrana za srpsku etnografski i istorijski prostor sve do Berlinskog kongresa, 1878.Tada je jednog okupatora ( Tursku ) zamenio drugi okupator ( Austrougarska ). Austrougarska okupacija proizvela je na srpskom istorijskom i etnojezičkom prostoru dve krupne i danas aktuelne geopolitičke konstante: pored nacionalizovanja muslimana, u BiH se uz podršku austrougarske politike katolici počinju proglašavati Hrvatima, te je tako na srpskom prostoru i od srpskog etnojezičkog supstrata uspostavljen istorijski projekat bosanskog geopolitičkog trougla, koji je i danas aktuelan.Ako znamo da su Srbi islamizirani i katoličeni ne menjajući jezik i prezimena, onda je jasno gde nam je koren i da je sve to srpski rod i koren, da je vera samo nadgradnja nametnuta Srbima radi interesa onih koji su pokrštavanje provodili. Ovo su istorijske činjenice koje nisu sporne.U Bosni , kako ističu bosanski franjevci – Ivan Frano Jukić i Tomo Kovačević , živeli su samo Srbi – pravoslavne , katoličke i muhamedanske vere. Da Hrvata tada još nema u Bosni, svedoči i hrvatski istoričar Vjekoslav Klaić, kao i političar Antun Radić. I kao što Hrvata u 19. veku nema u Bosni, nema ih ni u Dalmaciji,ali o tome drugom prilikom…
Bošnjaci (islamizovani Srbi) najsretnijim periodom svoje istorije smatraju okupatorsku Osmansku imperiju. Istu onu imperiju koja je napuštanjem Bosne i Hercegovine ostavila 97% nepismenog stanovništva. Zbog par mostova, džamija i kupatila, Bošnjaci ne mogu prežaliti feudalno uredjenje zemlje.Puteve po Bosni i Hercegovini su pravili islamizovani Srbi/Bošnjaci,da apsurd bude potpun, korišćeni su za odvoz i transport materijalnih dobara iz Bosne u Tursku. I ne samo robe i novca skupljenog od harača, nego i ljudi za popunu vojske i svega drugoga. Džamije su dizali sami sebi i u svoje ime da bi imali gdje klanjati, pravili su ih opet Bošnjaci i to od bošnjačkih para. Paše, čija imena nose te džamije, nisu ni orale ni kopale, nego skupljale harač od Bošnjaka i ostale raje koja je opet bila bošnjačka iako druge vere.Turci su Bosnu podelili na bosanski i hercegovaćki i sandžaćki pašaluk i od tada se nikada više nije sastavila, ali muslimani to ne vide. Samo čujete – sve što je tursko dobro je.Ludilu nikad kraja!Sve do zasedanja Avnoja 1943. godine, bosanski muslimani su se izjašnjavali ili kao Srbi ili kao Hrvati, a tek je tada osnovana veštačka “muslimanska” (kasnije “bošnjačka”) nacija.Podsetimo se da je nekoliko hiljada muslimana bilo u četničkom odredu Draže Mihajlovića i sebe smatrali Srbima.U Nišu je formiran čitav muslimanski odred koji se borio i ginuo uz himnu “Bože pravde“! Turci su velika zabluda Bošnjaka,koji ako žele biti slični ostalim evropskim narodima, moraju se suočit sami sa sobom i jednom za sva vremena, za vek vekova, rasčistiti sa zabludama i islamističkom napašću koja ih je dohvatila i guši ih kao najopakija bolest….
Nisu Hrvati bili bedem i zaštita hrišćanske Evrope pred Turcima, jer su ugarski feudalci u Zagoruju, po nagovoru pape Klimenta Sedmog, prišli turskom savezu i postali turski vazali: Ivan i Krsto Frankopan, zagrebački biskup Šimun Erdedi i hrvatski ban Franjo Baćani…
Ko je koga ”jahao” u Osmanskoj carevini, Turci Srbe ili Srbi Turke? Na obalama Bosfora živi čak tri miliona ljudi poreklom sa ovih prostora, koje smo vekovima pežorativno nazivali “poturicama”.U Istanbulu tri, u čitavoj Turskoj,prema podacima iz kojih stoji turska administracija, devet miliona, koji su svesni svojih srpskih korena. Nekimа od njih su preci još pre 300, pа i 400 godinа nаselili te prostore, аli oni i dаn-dаnаs govore srpski i svаko od njih znа koje je prezime porodicа nosilа i kojа je krsnа slаvа kuće bilа.Bursa, četvrti grad po broju stanovnika u Turskoj, čuven je po ljudima koji su došli na ovo područje iz balkanskih zemalja. Kažu da je čak 60 odsto stanovništva ovog tromilionskog grada poreklom sa Balkana.U XVI veku bilo je toliko ovih poturčenjaka da se srpski jezik smatrao za drugi na sultanovom dvoru (nakon turskog).Od 1371. godine pa do ustanaka u Šumadiji u početku XIX, pa i kroz ceo XIX v, Turci su stalno odvodili naš svet u roblje,koji su kasnije postali Turci.Izračunajte koliko je naše dece,a i odraslih, sa Balkana odvedeno u Tursku tokom najmanje 2 veka. Izračunajte koliko je jedan dečak janičar, u odrasloj dobi, mogao da poseje svoje sjeme u različite ženske osobe (nije morao da ima svoju ženu ili svoj harem)…. i koliko je njegovih potomaka moglo da nadalje širi srpski DNK.Zarad straha šta bi u promenjenim okolnostima, na ruševinama poražene turske imperije i ponovo uspostavljene srpske države, iz osvete mogli da im učine rođaci i komšije, koji su izdržali pritisak i ostali izvan islamskog verskog i civilizacijskog kruga – muslimani Sandžaka/Raške oblasti/ masovno su krenuli prema Turskoj.U prvoj polovini 1912. godine, preko luke Bar, skoro 60 hiljada sandžačkih muslimana otišlo je u Tursku… ..http://www.nezavisne.com/novosti/bih/Selimovic-Izetbegovici-i-Ceric-su-srpskog-porekla-284084.html
Video:islamizovani Srbi u Turskoj…
The Balkans Chronicles 