Josip Broz Tito nije bio antifašist, niti je digao ustanak protiv fašizma, nego je kao komunistički prvak iskoristio povoljne istorijske i političke okolnosti da digne komunističku revoluciju poput one Oktobarske u Rusiji i uvede lenjinističko – staljinistički sistem okrutne tiranije, što mu je, uz obilnu pomoć naivnih i prevarenih nažalost i uspelo.Posle 1945. je vladao metodama koje se ničim ne razlikuju od fašističkih,odnosno nacističkih: uveo je teror, otvarao logore,u kojima su pod neljudskim uslovima zatvarani neprijatelji njegove vlasti, sprovodio masovna ubistva; setimo se golog otoka i nasilnih otkupa krajem četrdesetih godina. Bile su to metode dostojne Josipa Staljina i Adolfa Hitlera!….Titova Jugoslavija je bila srpska zabluda, a posebno zabluda srpskih komunista, koju je iskoristio Broz kako bi vladao autokratski oslanjajući se na strategiju „slaba Srbija, jaka Jugoslavija“.Na kraju 1944. godine Srbija je, u premoćnoj većini (preko 80 odsto), bila antikomunistički opredeljena. Kao prostor s pretežno ruralnim stanovništvom, vlasnicima sitnog ili srednjeg seljačkog poseda, i tankom ali uticajnom građanskom elitom, sastavljenom od industrijalaca, trgovaca i bankara, lekara, sveštenika i advokata, Srbija je bila čvrsto ukotvljena u monarhističke tradicije. Poredak koji je 1918. godine sa srpskog prenesen na širi jugoslovenski prostor, Srbija je smatrala svojim, i kao takva, bez značajnih partizanskih jedinica, predstavljala glavnu prepreku uspostavljanju komunizma u čitavoj zemlji.Nimalo slučajno, Josip Broz je pozvao sovjetske trupe da mu u jesen 1944. pomognu u oslobađanju Srbije, iskoristivši Crvenu armiju da uporedo s proterivanjem nacista, silom nametne komunistički poredak. Upravo je obim terora koji je usledio posle uspostavljanja komunističke vladavine bio, de fakto, osvetnička, masovna odmazda Srbiji za njenu kontinuiranu podršku pokretu generala Draže Mihailovića.Dolaskom TITOISTA počinje stravični crveni teror u Srbiji: ubistva, proterivanja i eliminacija velikog dela građanske elite, pljačkanje i otimanje privatne imovine, prisilni otkup, teror nad seljaštvom, nasilno ukidanje monarhije, ukidanje demokratije i partijskog pluralizma, Goli otok, cepanje Srbije/autonomije Vojvodina i Kosovo i Metohija/, konstruisanje novih nacija cepanjem srpskog etničkog korpusa, razbijanje i cepanje Srpske pravoslavne crkve, razbijanje srpskog etničkog prostora itd…Komunistički teror vešto je kombinovao streljanje nevinih narodnih uglednika sa saradnicima okupatorskog i kvislinškog režima, stavljajući tako zajednički žig izdaje i na one koji nisu imali nikakve stvarne krivice. Politički protivnici i ugledni neistomišljenici pobedničkih komunista, bili su tajno likvidirani kao klasni neprijatelji, a javno, za evropsku javnost, kao saradnici okupatora. Tako se pod plaštom navodne “narodne demokratije” sprovodila revolucija koja je, po prethodnom sporazumu sa Staljinom, imala i prećutnu podršku zapadnih saveznika.Čim je Ozna došla u Beograd, počela su “divlja čišćenja”, streljanja po kratkom postupku.Meta podivljalih komunista bili su intelektualci , kraljevi oficiri , državni činovnici , ugledni domaćini , sveštenici i svi drugi za koje se procenjivalo da predstavljaju temelj tradicionalnog društva kakvo je do napada Nemačke postojalo u Kraljevini Jugoslaviji.Izveštaj Državne komisije Republike Srbije kaže, da su partizani posle Drugog svetskog rata likvidirali 416 đaka i studenata,2892 žena domaćica,jer su im muževi bili četnici,72 novinara,857 trgovaca,kafedjija,345 učitelja,77 glumaca i umetnika.Ne zaboravimo i stotine hiljada ubijenih, utamničenih, izbeglih, kojima je oduzeta imovina.Ozna je u Srbiji ubila 55.000 ljudi, čija su imena i prezimena do danas otkrivena. Taj broj nije konačan jer su naređenja i arhive Ozne uništavane. Procene broja žrtava u komunističkim “divljim čišćenjima” kreću se i do 100.000 ubijenih. Jovo Kapičić je u medijskim nastupima sam priznao da je učestvovao u zločinima i da je svoju funkciju obavljao bez zakonskih ograničenja.Šef komunističke policije Aleksаndar Rаnković je u jаvnom izvještаju rekаo, dа je od 1945. do 1950. godine kroz komunističke zаtvore prošlo oko 3,5 milionа grаđаnа od kojih je polovinа bilа nevinа, а trećinа mаloljetnа.Svа vаžnijа mestа u svim oblаstimа u komunističkoj Jugoslаviji zаuzimali su аntisrpski kаdrovi iz nesrpskih nаcijа ili pаk iz srpske nаcije, srpsko-komunistički kаdrovi, koji su u toku rаtа provereni kаo srboubice, srbožderi, srbomrsci, kаrijeristi, poltroni, klimoglаvci, kаko ih nije sve srpski nаrod sа odvrаtnošću nаzivаo. Oni su često zа Srbe bili gori od komunistа iz drugih nаcijа, jer su se morаli svаki dаn dokаzivаti u аntisrpstvu, pа mаkаr i kroz sitne аntisrpske аkcije. Titova vlast je od 1945. do 1950. totalno uništila seljaštvo podržavljenjem poljoprivrednog zemljišta,pljačkanjem i batinjanjem seljaka i nemalim brojem ubistava seljaka i njihovih članova porodica.U prvih pet godina titoistički režim pobio je više ljudi nego fašistički režim za četiri godine od 1941. do 1945. na području bivše Jugoslavije.U jednoj maloj Sloveniji gde god zakoračite, naiđete na grobnice, a tih grobnica ima više od 600.Postoje i dokumenti koji nepobitno potvrđuju zločine titoista. Kardelj piše 1945. predsedniku slovenske vlade Kidriču:” Požuri s likvidacijama, moramo doneti zakon o amnestijama”.Milan Kučan, za koga se ne može reći da je ustaša,kaže da je Tito zločinac,da su fašisti i komunisti isti.Čak je i predsednik partizanskih boraca Slovenije bio užasnut zločinima u Huda Jami, pa je rekao kako nema druge nego verovati da je to naredio vrhovni komandant Tito.Mnogi su se uplašili kada se videlo da je gotovo četiri hiljade kostura u prvom šahtu, u prvoj rupi, koja je duboka više od sto metara i šest metara široka, jer postoji još jedan takav šaht i ceo put od petsto metara dužine na kojem takođe leže ili sede mumificirani leševi. Žrtve su žive bačene u taj rudnik i onda su napravljena četiri zida da se do njih ne može doći.To su zastrašujući prizori iz kojih se vidi da su se ti jadnici kretali, čupali itd …, Pa se vidi jednu mumija koja drži za nogu mumiju ispred sebe. No ne drži je za nogu nego za štaku, što znači da je taj bio invalid bez noge. I invalid bez noge bačen je unutra i ubijen. Kako nije bilo vlage ni vazduha, tela su se mumificirali. To je jedinstven slučaj u istoriji sveta.Teško je naći mumiju,kada je nađu,to je senzacija u celom svetu,a u Hudoj Jami imate ih na hiljade.Ne zaboravimo da je u tim zbegovima bilo dosta i civila:žena,dece i staraca.Pavelić i Tito su jednaki,fašisti i komunisti isti, jedni i drugi su totalitaristi i protiv demokratije. Oni u demokratiji ne mogu doći na vlast. Njima je trebao rat, da bi se dočepali vlasti. ...„Premnogo vas je ostalo u životu, ali još imamo vremena da tu grešku ispravimo” – Slobodan Penezić Krcun, prva izjava u oslobođenom Beogradu…..
FOTO:GOLI OTOK, NAJKRVAVIJE MESTO NA BALKANU:gde je TITO UBIJAO “svoje partizane”!…Diktator Tito je uklanjao konkurenciju, poput srpskih istaknutih komunista Krcuna,Rankovića,Milovana Đilasa.Hapsio je, streljao ili slao na „Goli otok“ sve koji su bili ili mogli postati tačke otpora. Među likvidiranima je bilo i mnoštvo njegovih prijatelja i saradnika.Žalosno i velika sramota je da se o stradanjima na Golom otoku ćuti, pogotovo kada se zna da je uhapšeno 55.000 ljudi-slobodara i ljubitelja Rusije, da je 8.800 njih ubijeno i to na zvjerski način, bacano u more, sahranjivano kao pse po bilećkom i golootočkom kamenjaru, udavljeno u moru kao što je slučaj sa ambasadorom Žarkom Popovićem iz Bjelopavlića. Poznato je da je pod mukama u istražnim zatvorima umoreno na stotine ljudi ili se ubilo pod nesnosnim terorom.Goli otok je svojevrsni zverinjak u kome su upravljači, razarali ljudsko telo, razgrađivali, čerečili, drobili, na varvarski i vandalski način, u korijenu razarali dušu i moral nevinih žrtava, zdravih i normalnih ljudi.Po direktivi Broza,golootočanima je bio stvoren pakao u logoru, gladovali su pod najsurovijim iscrpljujućim mukama, žeđ ih je satirala na užarenom suncu golog bezvodnog ostrva. Za bržu smrt, pomagale su zarazne bolesti. Najveća radost bila je smrt i svi su molili: „Ubijajte, ne mučite me više“.Citiram Đilasa koji je napisao u svojoj knjizi:” Sve policije takozvanog klasnog neprijatelja, znači sve nacističko – nemačke policije, sve fašističko – italijanske policije i sve ustaško – četničke snage nisu tako brutalno postupale prema komunistima, kako su oni postupali prema sebi samima na Golom otoku , odnosno prema svojim dojučerašnjim drugovima”.Duško Bilandžić koji je titulu akademika stekao na istoriji NOB – a, Zdravko Tomac, koji je bio visoko rangiran komunistički kadar, član CK i mnogi drugi kažu, a govore to i mnogi istoričari, da je državna vlast bila strukturirana tako da je bilo nemoguće napraviti nešto, a da Tito to nije znao.U Đilasovoj knjizi “Pobuna i vlast” na jednom mestu Đilas piše da je „Jugoslavijom upravljao Izvršni biro CK, koji se uopšte nije sastajao“, a činili su ga: Tito, Ranković, Kardelj i Đilas,a da je ta četvorka donosila sve najvažnije odluke, pa i presude, koga na robiju, a koga likvidirati. Goli otok je nešto najužasnije što je smislio nakazni um Tita i on ne može nikome biti uzor,…može,ali samo ludacima!Zašto o ovom genocidu za ubijanje, mučenje i satiranje ljudi ćute istoričari, akademici, naučnici i javni radnici?Današnja obnovljena NDH,želi da Goli otok postane gay destinacija.Na ostrvu Pag, na mestu gde je pobijeno na hiljade srpskih i jevrejskih žena i dece,ubijenih u dva logora – Slana i Metajna, organizuju se žurke, na kojima se orgija.Šta drugo očekivati od te nakaradne nacističke tvorevine..…http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/aktuelno.293.html:398201-Zivot-se-razbio-o-kamen
FOTO:Pripadnici zloglasne Huskine ustaške milicije,koji su prešli u partizane …..Već 1943 god. mogao se nazreti ishod i pobednici Drugog svetskog rata,a kako je Pavelić delimično ispunio svoju ulogu,došao je red da Tito nastavi tamo gde je Pavelić stao.Kada su ustaše i domobrani masovno prelazili u partizane posle 1943. godine normalno je da je partizanski pokret postojao sve više pod njihovim uticajem. Hrvatski duh je zavladao jedinicama, a Srbi su polako potiskivani sa istaknutih mesta.Ono što nisu uspeli da realizuju ustaše, uradili su dogmatizovani komunisti iz Hrvatske i Slovenije, slomili su kičmu srpstvu i pravoslavlju… Iz Britanske tajne arhive koji su po njihovim zakonima čuvani punih 50 godina u najstrožijoj tajnosti,vidi se da je Titovim partizanima uručeno oko 200 hiljada hrvatskih ustaša, koji su kao hrvatski fašisti služili režimu Ante Pavelića. Navodno, ovi zločinci su pobijeni od strane partizana. Međutim, prava istina je da je ogromna većina njih, nakon što su predati komunistima u drugoj sedmici maja 1945. godine, odmah regrutovano od strane pratizana i odmah poslati da se bore protiv Mihailovićevih snaga u Bosni i Srbiji.Ovo je odmah izmenilo odnos snaga u Jugoslaviji,jer su do tada Titove slabije jedinice došle u situaciju da mogu da pobede Rojaliste,piše u tajnim dokumntima.Elitnim ustaškim legionarima, poput Marka Mesića, odlikovanog za hrabrost u Staljingradskoj bici, Broz je dao šansu da komanduju, da se „iskupljuju i dokazuju“ u partizanskim jedinicama, koje je gurnuo na Srbe u Čačku. Ti „partizani“ su počinili najviše masovnih zločina u Srbiji na kraju i posle rata…Original dokumenata iz Britanske tajne arhive:….http://slavicnet.com/sokolac/slike/english_communists_end_of_ww2.pdf INTERESANTNO JE DA SE TITO I NJEGOV POKRET CELO VREME RATA NALAZIO NA TERITORIJI NDH,U ČIJEM SASTAVU JE BILA I BOSNA! Partizanima ustupljena teritorija u okviru NDH je obuhvatala oblast između gradova Karlovca, Livna, Petrinje, a centar joj je bio u gradu Bihaću. Dakle, Zagreb je Brozu ustupio ‘slobodnu teritoriju’ od oko 15 srezova Bosanske Krajine, Like, Korduna i Banije što nije sprečilo ustaše da nastave sa svojom genocidnom politikom prema srpskim civilima na toj istoj ustupljenoj teritoriji iz razloga da partizani te civile nisu ni branili. U novembru mesecu je čitava dva dana na ovoj teritoriji (26. i 27. novembra 1942. g.) u Bihaću zasedao Brozov AVNOJ potpuno neometano od strane ustaša (isto kao i godinu dana kasnije u Jajcu 29. i 30. novembra 1943. g.). Brozovi partizani su na ovoj ustupljenoj teritoriji bili sukcesivno pomagani od strane ustaške vlasti u Zagrebu u ratnoj opremi, oružju, municiji i hrani.Titovi partizani su sarađivati s ustašama – sve u cilju zatiranja četničkog pokreta, što je Titovim partizanima bila nasušna potreba, kako bi sprečili povratak kralja u Beograd.Ratni cilj komunista nije bio oslobađanje zemlje, već osvajanje vlasti,oni su neprijatelja videli u čuvarima te vlasti – kralju, vladi i legalnoj vojsci – a ne u okupatorskim trupama.U ugovoru potpisanog 17. aprila 1941, sedam dana posle osnivanja Pavelićeve NDH,kojeg su u ime ustaša potpisali Mile Budak i Mladen Lorković, a u ime Komunističke partije Hrvatske Andrija Hebrang i Vladimir Bakarić stoji ovo:”Komunisti neće preduzimati nikakve akcije protiv NDH”.U Vojno istorijskom institutu nekadašnje JNA, se čuva original Sporazuma o saradnji komunista i ustaša(Br. reg. 3/2; Kutija-116/1638).Do pada Italije, 1943. godine, antifašističkog pokreta skoro da nije bilo u Hrvatskoj. Tada su mnogi iz ustaških i domobranskih uniformi uskočili u partizanske. Zločincu Anti Paveliću jugoslovenski sudovi nikada nisu sudili čak ni u odsustvu.Motivi partizana da se ubiju nekoliko hiljada ustaša u Blajburgu je bio zato, što bi suđenje ustaškim zločincima trajalo godinama i što bi na taj način narod u ondašnjoj Jugoslaviji, ali i čitavom svetu, saznao za zločine ustaškog genocida nad Srbima i Jevrejima u Pavelićevoj Hrvatskoj.Jasenovac je jedini logor u Evropi koje su tkz.”antifašisti” sravnili sa zemljom i zatrpali, da izbrišu svaki trag o njemu i tek 1964.pod pritiskom porodica žrtava počinju prva istraživanja o njemu i postaje poznat široj javnosti.Poznavaoci istorije Nezavisne Države Hrvatske znaju da je jedan od najuticajnijih Nemaca na njenu unutrašnju politiku bio Zigfrid Kaše. (Na suđenju 1947. u Zagrebu Kaše je tražio da mu svedoči i Josip Broz Tito! Da li to znači da su se poznavali i susreli u ratu?).Mada jugoslovenska istoriografija nije „znala“ za Kašeovu posleratnu sudbinu, otvaranjem desetak arhivskih kutija u Hrvatskom državnom arhivu dobijenih od Ministarstva unutrašnjih poslova, može se doći do dokumenata koji bacaju sasavim drugačije svetlo na pojedine procese, ljude i događaje 1941-1945. godine u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj. Na primer, predstavnici nemačkog Vermahta i partizanskog pokreta sastajali su se više od 100 puta, uglavnom na severu Hrvatske! (Nada Kisić Kolanović, „Siegfried Kasche: njemački pogled na Hrvatsku 1941. godine“, Časopis za suvremenu povijest, 3, Zagreb, 2011, 773-800).Postoji i beleška o susretu Broza i Hermana Nojbahera 1943.godine!Hrvatskoj državi Tito je poklonio srpsku pokrajinu Baranju[nije bila u sastavu Banovine Hrvatske formirane 1939. godine,nakon poraza Kraljevine Jugoslavije u Aprilskom ratu 1941. godine Baranju je , baš kao i Međimurje , anektirala Mađarska.Baranja je, u okviru Austro-Ugarske, bila deo Srpske Vojvodine i kao takva je 1918. ušla u sastav Kraljevine Srbije, a onda i SHS.Stanovništvo je tamo uvek bilo većinom srpsko.] , zatim Istru, Dalmaciju i gotovo celu jadransku obalu sa ostrvima.Hrvatska nije ni želela Istru i Baranju, jer njihovo stanovništvo nije bilo većim delom hrvatskog karaktera.Dubrovnik do 1939. administrativnim vezama nikada nije pripadao hrvatskoj državi,bio je dio ( ne vazalan, već dio) srednjevekovne srpske države jedno vreme u 11. stoleću,koji su se vremenom asimilirali u Hrvate.Po Austro-ugarskoj statistici iz 1851. i 1857., Dubrovačka opština je većinom nastanjena SRBIMA.Dubrovačka Republika bila je jedna od srpskih srednjovekovnih država, a kasnije i dio Austrougarske, većinom nastanjen Srbima katolicima i nije imao u upotrebi Hrvatski jezik (koji verovatno nije još nastao kao srpsko-hrvatski ili hrvatsko-srpski), ali Srpski je postojao! Istorija je čudna stvar bazirana na temelju fakata, koji pišu pobednici nakon velikih ratova, a ovo je fakat od prije 1. svetskog rata.To što su Dubrovčani ispovedali katoličku veru, kao i Hrvati, ne govori ništa o srodnosti Dubrovčana i Hrvata. U pitanju je priroda širenja katolicizma u srpskim zemljama; na jadranskoj obali i zaleđu. To je činjeno zahvaljujući dominaciji Vatikana, Venecije, Mađarske i Austrije u ovom delu Balkanskog poluostrva! HRVATI SU POKATOLIČENI SRBI KOJI GOVORE NAKARADNIM SRPSKIM JEZIKOM! Pre rata nisu postojale BiH, Crna Gora, Makedonija, već je bilo devet banovina, od kojih šest sa srpskom većinom i srpskom upravom.Granicu na Drini uvela je NDH 1941, a ostavili su je komunisti 1945. godine.Veza između Tita i ustaša najbolje se vidi i u omogućivanju povratka u SFRJ jednom od glavnih ustaša fratru Krunoslavu Draganoviću, ideologu „Velike Hrvatske“ i jednom od glavnih njenih pobornika, čoveku koji je sa Englezima i Vatikanom organizovao „pacovske kanale“ za prebacivanje ustaša na Zapad. Tito ga je vratio u Jugoslaviju i on je, bez ikakvog suda i suđenja, mirno umro..http://www.nspm.rs/istina-i-pomirenje-na-ex-yu-prostorima/povodom-teksta-gde-su-cetnicke-bitke-protiv-okupatora.html?alphabet=l
Pokret Draže Mihailovića bio je izrazito heterogen, i tu treba razlikovati njegove specifičnosti na terenu Bosne, Hrvatske, naročito Dalmacije i onog u Srbiji. Zavisio je dosta od politike lokalnih vojvoda, bilo je nediscipline, samovolje, otkazivanja poslušnosti i akcija na svoju ruku….Koliko je ustaški teror u BiH bio veliki, možda najbolje ilustruje ponuda koju su četnici istočne Bosne 1942. predali Nemcima. U njoj je pisalo da su četnici spremni da budu lojalni prema nacistima samo ako im oni obezbede da „na teritoriji BiH potpuno utihnu sve ustaške postrojbe i svi razni domobranski zdrugovi, te da Hrvatsko domobranstvo bude direktno podvrgnuto nemačkoj komandi“.A sad uzmite da brojite do barem pola miliona, al onako lagano, ne ko kad se broji za žmurke, sve po pet. Pa da vidite koliko treba da se maljem rascopa, nožem raspori, u jamu baci, testerom prereže, bajonetima iznabada, oči povade, crevima iz utrobe obesi, za kamen veže i u more potopi pola miliona muškaraca, žena i DECE. Komandant Bosanskih četničkih odreda Rade Radić,koji se u leto 1942, slikao sa nemačkim generalom Štalom je uočio da komunisti i ustaše vode politiku uništenja Srba u Zapadnoj Bosni, pozvao je Nemce i ponudio saradnju.Najvažnija stavka njihove saradnje je bila da se sa BiH teritorija Srbi ne smeju voditi u Jasenovac. Tako je u oblastima pod Radićevom komandom zaustavljen genocid, dok je, na primer, Kozara doživela užasnu sudbinu.Podsetimo se da su Radi Radiću dva sina poginula od ustaške ruke.Sin Braco u napadu na ustašku jedinicu u Kotor-Varošu/kod Banja Luke/, a sin Drago spaljen u Jasenovačkim pećima od strane ustaša.Đujić je recimo otvoreno sarađivao sa Italijanima protiv ustaša,mada je četnički pokret u svetu tretiran kao antifašistički, ako izuzmemo nekoliko vojvoda iz italijanske okupacione zone koji su se opredelili za kolaboraciju, da bi sačuvali Srbe od ustaškog noža.Sukoba ustaša i četnika za vreme Drugog svetskoga rata na ovim područjima bilo je bezbroj. U istoriji njihovih borbi ima i bitaka koje su po obimu, snagama koje su sudjelovale, ali i žrtvama bile ogromne, doslovce krvave do koljena.Bitku na Lijevče polju kod Banja Luke za srpsku vojsku bilo je– novo Kosovo polje.Upućeniji u događanja za vreme Drugog svetskog rata znaju za borbe ustaša i četnika na planini Ozren, oko Sarajeva, Udbine, pa i u Bosanskoj Posavini, Lici. U borbama kod Foče, Bugojna i Travnika silnih žrtava je bilo na obje strane.Toliko o saradnji ustaša i četnika. Najveća i najviše ponavljana zabluda o Drugom svetskom ratu glasi: “Posle ustanka 1941. godine, četnici su prestali da se bore protiv okupatora zbog represalija u srazmeri od 100 Srba za jednog ubijenog Nemca, dok partizani nisu marili za to, pa su nastavili da napadaju Nemce“.Prava istorija Drugog svetskog rata, međutim, govori da su četnici napadali Nemce, kako 1941, tako i kasnije, a partizani četnike, jer je njima cilj bio borba za vlast u zemlji, a ne oslobođenje.Dražin branilac dr Dragić Joksimović, je na suđenju 1946. pokazao hrpu plakata s imenima streljanih pristalica Draže Mihailovića,pitajući komuniste o kakvoj to saradnji četnika s Nemcima oni govore? Što se tiče saradnje četnika sa Nemcima, takvu saradnju imao je jedino Kosta Pećanac, koji je inaće zbog toga streljan po naredbi Draže.Zbog saradnje sa Nemcima,četnici Draže Mihailovića streljali su i dva svoja oficira, pukovnika Jevrema Simića i kapetana Nikolu Skakića. Istoričаr Miloslаv Sаmаrdžić je u Bundes аrhivi pronašao dokumentа,gde je detaljno opisana četnička ofаnziva u jesen 1943. od Višegrаdа do Sаrаjevа( o ovome komunisti ne govore),gde su dogаđаji zаpisivаni iz sаtа u sаt, pа čаk i iz minutа u minut. Sаrаjevo je tada opsedаlo čаk 18.500 četnikа.Kаdа se sve ovo imа u vidu postаje jаsno koliko su komunisti fаlsifikovаli istoriju. Primerа rаdi, u filmu ”Vаlter brаni Sаrаjevo” prikаzаno je kаko komunistički ilegаlci sа muslimаnskim i hrvаtskim imenimа mаsovno nаpаdаju Nemce čаk i u grаdu – а oni u stvаri nisu ni postojаli. Hrvаte i muslimаne u Sаrаjevu Nemci su posmаtrаli kаo fаktor podrške Silаmа osovine, dok su neprijаtelje videli sаmo u Srbimа, koji su podržаvаli generаlа Mihаilovićа.Nakon rata, Brozova titografija je od nemačkih potera i bežanije partizana pred Nemcima pravila partizanske herojske borbe protiv okupatora.Iz dokumenata pronađeni u arhivi u Beogradu, vidi se da je Tito gotovo dvije godine podržavao pakt između Hitlera i Staljina od 23. avgusta 1939. godine. Istoričаr Aleksаndаr Dinčić pronаšаo je u аrhivimа u Južnoj Srbiji još nekoliko nemаčkih dokumenаtа zа period septembаr-novembаr 1943, kаo i jedаn veomа znаčаjаn nemаčki izveštаj o diverzijаmа i sаbotаžаmа koje su izvodili četnici kаko bi osujetili snаbdevаnje Afričkog korpusа mаršаlа Ervinа Romelа tokom ”Bitke zа snаbdevаnje”.Izaslanici vođe komunističkih paravojnih formacija, J . B. Tita, proleća 1943. godine, potpisali su i sporazum sa Nemcima o zajedničkoj borbi protiv četnika i Engleza, tokom očekivanog engleskog iskrcavanja na jadransku obalu.Srbija i srpski đaci su posle Drugog svetskog rata iz istorije učili da su gradove i mesta poput Loznice, Gornjeg Milanovca, Čačka, Lazarevca, Kruševca i mnogih drugih od Nemaca oslobodili partizani, međutim,to nije tačno,sva ta mesta od fašista oslobodili su četnici Dragoljuba Draže Mihailovića!Tito “oslobodioc” je tek uz pomoć Rusa uspeo da zavlada Srbijom i Beogradom. Pre toga pokušao je sam, bezuspešno, tri puta da uđe u Srbiju: u jesen 1943, u martu/aprilu 1944. i u julu/avgustu 1944…Bez Crvene armije/oko 467 hiljada vojnika/ je bilo nezamislivo da komunisti zauzmu/okupiraju Srbiju...1] Ovo nismo učili iz istorije.U septembru 1943. godine četničke jedinice su krenule u ofanzivu prema Sarajevu. Akcija je imala dosta uspjeha pa su sa zapadne strane Drine oslobođeni Zvornik (17. septembar 1943), Rudo (18. septembar 1943), Višegrad (5. oktobar 1943), Rogatica (14. oktobar 1943), Renovica (14. oktobar 1943).Četnici su porazili njemačko-hrvatsko-muslimanski front na liniji Jabuka – Mesići – Rogatica i u oktobru 1943. godine prišli Sarajevu u kojem tada nije bilo komunista. U njemačkim dokumentima koji govore o četničkoj ofanzivi spominje se i odbrambena linija Pale, Mokro, Sokolac:..http://www.palelive.com/reportaze/cetnici-na-pragu-sarajeva-1943-godine …2]Nemačka dokumenta o borbama četnika protiv Vermahta,jednа od strаnicа rаtnog dnevnikа 369. divizije zа 5. oktobаr 1943. godine: http://picturepush.com/public/6497700 …Sremski front je bio prva i jedina frontalna borba u našoj zemlji tokom celog Drugog svetskog rata,gde su nasilno mobilisani golobradi mladići,SRBI….“Završio sam tek sedmi razred gimnazije i nisam imao 18 godina, kao ni većina ‘ratnika’! U Prvoj gimnaziji u Beogradu podelili su nam puške i peške sproveli na Sremski front u rovove na ivici Matore šume na položaj prema Erdeviku. Bez sekunda obuke postali smo proleteri – borci Prve proleterske brigade. I, naravno, izginuli. U Kragujevac sam se vratio kao ratni vojni invalid sa tek navršenih osamnaest godina. U okviru čitave predstave stiglo je i odlikovanje ‘Zasluge za narod’,-Ljubinko Počeković, ratni vojni invalid.Više od 12.000 mladića nepotrebno je ostavilo mladost u sremskom blatu! Na Sremskom frontu su oboreni svi rekordi kada je reč o gubicima velikih vojnih formacija u istoriji savremenog ratovanja u Evropi. Najgora je činjenica da bi Nemci, nakon prodiranja Crvene armije na Balkan i iskrcavanja saveznika u Normandiji, morali da se povuku. .. . ..Naredba Tita da se partizani ne sukobljavaju sa NEMCIMA: http://s9.postimg.org/i7p9banu7/nesukobsnem.jpg …
JOSIP BROZ NARUČIO KRVAVI USKRS 1944. GODINE!…Intenzitet bombardovanja prevazišao je čak i napade nemačkog Luftvafea iz 1941.Prilikom savezničkih bombardovanja Beograda nije pogođen nijedan nemački cilj od strateškog značaja. Kolone sa kovčezima protezale su se kilometrima beogradskim grobljima, kao nekoliko dana ranije u Nišu koji je, takođe, razoren „prijateljskim bombama“…Zabeleženo je da su prilikom bombardovanja Prijepolja partizani igrali kolo i vikali: „Neka vide četnici na čijoj su strani saveznici“.U britanskoj vladi je nesumnjivo postojala podrška Titovom pokretu. Bogoljub Jeftić, poslanik jugoslovenske vlade u Forin ofisu, uručio je demarš zbog direktnog stavljanja saveznika na jednu stranu u građanskom ratu. Britanski obaveštajac Majkl Liz bio je član vojne misije u Jablaničkom okrugu 1944. i gorko je zaključio da se Staljin sigurno grohotom smejao dok su saveznički bombarderi ubijali Srbe za račun njegovog pulena Tita.Kad je Ficroj Maklejn, šef engleske misije u Titovom štabu, skrenuo pažnju Čerčilu da su svi funkcioneri Titovog pokreta „otvoreni i zadrti komunisti“ i da će oni u Jugoslaviji uspostaviti sovjetski sistem, Čerčil nije izdržao:– Da li nameravate da živite u Jugoslaviji posle rata?– Ne, gospodine.– Ni ja. A pošto je takav slučaj – dodao je britanski premijer – ukoliko se manje Vi i ja brinemo kakvu će vladu oni uspostaviti, utoliko bolje!Poznato je da Tito nije dopustio da se ruši/bombarduje Zagreb.Nova, komunistička vlast, koja se ustoličila na krvi ovih nesrećnika, nikad nije ni pomišljala na potrebu da popiše nevine žrtve angloameričkog bombardovanja, a kamoli da obelodani istinu o ovim terorističkim operacijama.Posle sistematske vazdušne invazije zapadnih „saveznika“, koja je trajala od proleća do jeseni 1944. godine, ubrzo je usledila i klasična kopnena invazija na Srbiju. Pod firmom isterivanja Nemaca, Staljin i Tito su na Srbiju uputili nekoliko stotina hiljada većinom sovjetskih vojnika.Titov ulazak u Beograd su omogućili angloamerička bombardovanja i Staljinovi tenkovi……Činjenice koje niste znali o demonstracijama 27. marta 1941:http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/reportaze/aktuelno.293.html:509274-Leskovac-sravnjen-po-zelji-Koce-Popovica .Iza martovskih demonstracija 1941. nisu bili komunisti! Snimak „Stupanje kralja Petra na presto“, koji je pronađen u bogatoj arhivi beogradskih „Filmskih novosti“, jasno potvrđuje da iza svenarodnih demonstracija 27. marta 1941. godine u Beogradu nije stajala Komunistička partija.Snimak je pronašao filmski istoričar i dramaturg Božidar Zečević, koji kaže da snimci jasno potvrđuju da parole „Bolje rat nego pakt“, „Bolje grob nego rob“, kao ni srp i čekić – nisu bili osnovni simboli na tim demonstacijama.Demonstranti kliču kralju Petru Drugom, demokratiji, Rusiji, Britaniji i jasno poručuju celom svetu da ne žele da se svrstaju u red fašista, unaprijed svesni događaja koji će uslediti. Tog dana u narodu je eskaliralo višegodišnje nezadovoljstvo, izazvano politikom kneza Pavla Karađorđevića, vlade Cvetković – Maček, a nadasve potpisivanjem Trojnog pakta sa nacističkom Nemačkom, pa je organizovan vojni puč, zbačena vlada, a na presto je doveden maloljetni kralj Petar II Karađorđević.Međutim, posleratna komunistička vlast uspela je da sebi pripiše zasluge za organizovanje protesta, iako su tada njihove malobrojne pristalice bile ili u zatvorima ili u strogoj ilegali.Napad Nemačke i njenih satelita na Kraljevinu Jugoslaviju 6. aprila 1941. godine komunisti su dočekali kao saveznici Hitlerovog Trećeg Rajha. Kao deo Staljinove Komunističke internacionale (Kominterne), i Komunistička partija Jugoslavije (KPJ) je bila obuhvaćena sporazumom između Nemačke i Sovjetskog Saveza, koji su avgusta 1939. godine potpisali njihovi ministri inostranih poslova, Ribentrop i Molotov.…Film Božidara Zečevića u celosti možete pogledati ovde.
SFRJ je ekonomski napredovala tokom Hladnog rata jer je interes Zapada bio da ta država postoji, i zato ju je finansirao. Kad su nestali SSSR i Varšavski pakt, Jugoslavija je postala nepotrebna i preskupa….Zgodna i neponovljiva pozicija Jugoslavije između Istoka i Zapada kao mezimca kojem treba ugađati, proizvela je znatan rast životnog standarda, kao i niz drugih pozitivnih efekata.“Blagostanje” o kojem mnogi jugonostalgičari danas govore bilo je pozajmljeno na račun budućih generacija.Te generacije sada, uz plaćanje računa za destruktivne ratove devedestih i intervencionističke ekonomske politike država naslednica bivše Jugoslavije, plaćaju i račun kraha neodrživog ekonomskog sistema socijalističke Jugoslavije.Iz istorijskih arhiva se vidi da je Zapad, prije svega SAD, upumpale u Titovu Jugoslaviju, ni manje ni više nego tačno 102 milijarde US dolara, koje je Zapad na ovaj ili onaj način poklonio nekadašnjoj tamnici naroda kao bespovratnu pomoć. Kardelj je pre Titove smrti bio gost u Vašingtonu i rekao Amerikancima: Mi znamo da ćemo trajati dok nas vi držite. Kada izvučete ruku ispod nas, mi smo potonuli,ali toj istini niko ne želi pogledati u oči.Poslednjih deset godina Titove vladavine,primanja strmoglavo opadaju ,uprkos pumpanju ogromnih količina stranih sredstava u zemlju.Godišnja inflacija se merila dvocifrenim brojevima, a nekoliko godina pred Titovu smrt ubrzava i dostiže 40% godišnje. Stopa nezaposlenosti se, uprkos odlasku preko 1.1 milion (ili 20% radne snage,od kojih su stizale devize,a to itekako odgovaralo Titu) Jugoslovena na privremeni rad u inostranstvo, od 1970. do 1980. popela sa nešto ispod 7% na 12%. Takav rast nezaposlenostii stope ekonomske emigracije bi se u ekonomskoj literaturi okarakterisao kao znak duboke recesije.Dokumenti iz arhiva govore da je pred kraj Titove vlasti bilo u bivšoj Jugoslaviji 800 hiljada nezaposlenih,a prema istraživanju beogradskog Centra za radničko samoupravljanje, trećina zaposlenih u društvenom sektoru, oko 1,8 miliona ljudi, samo je prividno radila! Ovom prilikom nećemo o tome kako je osamdesetih godina u Titovoj Jugoslaviji bio manjak struje, kako su domaćinstva naveče živela u mraku, jer je Jugoslavija svoju proizvodnju struje izvozila u inostranstvo, radi otplate kredita i kamata.Ne treba zaboraviti da smo vozili auta par-nepar i išli u Austriju po kilo kafe.To je, dakle, taj prosperitet bivše Titove Jugoslavije o kojemu danas govore neznalice, ali i pokvarenjaci i idioti. Možda je vreme da revidiramo svoja uverenja o „herojskim uspesima” bivše nam domovine i priznamo da je, uprkos neprestanom rastu priliva stranih sredstava u vidu kredita bez pokrića, deviznih doznaka milionske dijaspore i politički motivisane američke ekonomske pomoći, jugoslovenska ekonomija beležila skroman rast. Ali, čak je i taj skromni rast bio neodrživ bez kontinuirane strane pomoći. Ono što se dogodilo osamdesetih i devedesetih, samo je otkrivanje stvarnog stanja jugoslovenske ekonomje.… ..SAD organizovale Titovu sahranu:….https://www.mail-archive.com/sim@antic.org/msg35852.html…. 
HUDA JAMA:Žrtve našeg voljenog ‘druga’ Tita…Pri ulasku u jamu mnogi zarobljenici su morali kleknuti, a zatim su dobili udarac rudarskim krampom po glavi,dio njih bili su živi,vezani i bačeni u jame,a među njima bilo je i žena …Druže Tito – vreme je da kreneš na smetlište istorije!..https://www.youtube.com/watch?v=U2vEM-H4gQE 
The Balkans Chronicles 
You must be logged in to post a comment.