Kada se pomene koljački nagon Hrvata, svi će odmah da pomisle na ustaše i NDH, ali malo će njih da zna kako je taj zločinački mentalitet mnogo stariji od ustaša.U Evropi postoji samo jedan jedini narod koga je čitava Evropa javno proklela i od koga čitav Stari kontinent beži „kao đavo od krsta”,a to su Hrvati.Evropa je još u prvoj polovini 17.-og stoleća skovala krilaticu-prokletnicu koja glasi: „Sačuvaj nas Bože kuge, gladi i Hrvata!”…Ovaj sramni beleg za čitavu jednu naciju isplivao je na evropsku površinu za vreme Tridesetogodišnjeg rata 1618.-1648. g. koji se vodio između evropskih katolika i protestanata.Ostalo je zabeleženo jedno svedočanstvo o hrvatskim zverstvima iz vremena Tridesetogodišnjeg rata, u kome su Hrvati služili svoje bečke katoličke gospodare i to od strane jednog švedskog generala, koji je zabeležio da su Šveđani našli u hrvatskom vojnom logoru glave beba nabijene na kočeve.Karl Barc, je u svom delu „Četiri druga“ napisao: „Hrvati nemaju ama baš ni jednu vojničku i ljudsku vrlinu. Oni su samo razbojnici, pljačkaši i ubice, dok fizički predstavljaju nečista i smrdljiva lica“. Tada je došlo do izreke „Sačuvaj nas Bože kuge i Hrvata“…
Od kako je Sveti Sava skinuo papinu krunu sa glave svog brata i venčao ga na pravoslavno kraljevstvo, strateška nit koja je u zavisnosti od okolnosti samo menjala svoju formu, bila je (i ostala) – borba protiv srpskog pravoslavnog naroda do istrebljenja.Vatikan je bio više nego značajan pokretač stvaranja kleronacističke NDH, a oko 1. 400 pripadnika rimokatoličke jerarhije učestvovalo je u fizičkom, verskom i duhovnom zatiranju Srba (Bernbaum – predstavnik SAD na sastanku Međunarodne komisije za istinu o Jasenovcu u Njujorku).Ante Starčević(bivši Srbin!) je, još polovinom 19. veka, prvi pominjao istrebljenje Srba kao konačno rešenje srpskog pitanja u Hrvatskoj i smatra se začetnikom ustaškog pokreta.Javno je isticano da u NDH nema srpskog naroda, nema srpske pravoslavne crkve, da u Hrvatskoj ne može biti Srba niti pravoslavlja, a da će se ustaše pobrinuti da se to što pre ostvari.Mile Budak(bivši Srbin!), ustaški ideolog i doglavnik u NDH rekao je:„Jedan dio Srba ćemo pobiti, drugi raseliti, a ostale ćemo prevesti u katoličku vjeru i tako pretopiti u Hrvate.“ Neviđen zločin nad srpskim narodom u NDH, sistematski su pripremale ustaške vođe na čelu sa Antom Pavelićem(hrvatski Hitler).Njegovi koljači znali su biti tako surovi, da se nad njihovim zločinima znao zgroziti i sam Hitler! Masovne zločine u NDH nisu činili Nemci, već Hrvatska država, svojim rasističkim zakonima i njena vojska, ustaše i dve trećine sveštenika.Poznat kao ‘Aušvic Balkana’, Jasenovac je bio najveći koncentracioni logor na području NDH,gde je ubijeno nekoliko stotina hiljada Srba u “orgiji neopisivog divljaštva”.Ljubo Miloš, komandant logora u Jasenovcu, govorio je o “par stotina hiljada ljudi”, a njegov kolega fra Miroslav Majstorović Filipović, zvani Sotona, pominjao je “oko pola milijuna Srba”. Ernest Fik je idejnom tvorcu Holokausta, generalu Hajnrihu Himleru, 16. marta 1944. pisao je, da su ustaše pobile “600.000 – 700.000 Srba”. Svoje žrtve su životinjski mučili – teško i dugo, bez hrane i vode, vadeći im oči i odsecajući delove tela, pa ih usmrćivali prebijanjem, klanjem, udaranjem maljem u lobanju, bacanjem živih u grotlo peći, kuvanjem sapuna od žrtava, zatrpavanjem živih u nasipe i grobove, vađenjem nerođene dece iz utrobe majki i na druge svirepe načine.Jednom su se opkladili Žile Frković i Pero Brzica,ko će zaklati najviše logoraša.U krvavom takmičenju pobedio je Pero Brzić,koji je za nekoliko sati zaklao 1.350 ljudi! NDH je u jednom nadmašila naciste – bila je jedina država koja je imala posebne logore za decu – Sisak i Jastrebarsko, kroz koje je prošlo 33.000, a u njima skončalo blizu 20.000 dece do 14 godina starosti!…
Muslimani su u punoj meri učestvovali u vojnim i policijskim snagama ustaškog režima, što ih je činilo saučesnicima u genocidu koji je vršila vlast NDH.Teritorija BiH prepuna je srpskih stratišta iz Drugog svetskog rata za koja, sve do unazad dvije decenije, gotovo niko nije ni znao, izuzev retkih preživelih i rodbine nesrećnika, koji su tamo skončali od ustaške ruke!Samo na teritoriji BiH u Drugom svetskom ratu postojalo je skoro 200 kraških jama i bezdana, u koje su bošnjačke i hrvatske ustaše pobacale oko 40.000 Srba! Prema nezavisnim britanskim izvorima, u Garavicama je za samo tri meseca ubijeno oko 12.000 Srba iz bihaćkog kraja!Hrvat Tito(ustaše i jugokomunisti su 1935. potpisali Sporazum o zajedničkoj borbi sa ciljem uništenja Kraljevine Jugoslavije, Srba i pravoslavlja!) je brzo naredio da se jame cementiraju, betoniraju, da niko živi ne zna šta se u njima nalazi!Ne treba zaboraviti ni ustaške zločine u banjalučkim mjesnim zajednicama Drakulić, Šargovac, Motike i u rudniku Rakovac,ustaše su, pod komandom Ante Pavelića, uz pomoć banjalučkih ustaša, pobile najmanje 2.300 nevinih Srba bez ijednog ispaljenog metka,… sjekirama, noževima, krampovima i „srbomlatom“. Među žrtvama je bilo i 551 dete!Nikada i nigde na svetu, otkada postoje religije i narodi, veću zločinačku nakazu svet nije ugledao, kao što je bio katolički fratar Tomislav Filipović,zvani SOTONA! Pavelićeve ustaše su bili najmonstruoznija i najužasnija koljačka falanga u istoriji sveta!Sva ta zverstva koja su činjena u NDH ljudski um nije zabeležio.Zverstva Ustaša, Crne Legije, te SS-divizija Princ Eugen, Handžar, Kama i Skenderbeg nisu se desila zato što su Srbi nečim isprovocirali svoje dželate, već zato što su postojali.Engleski publicista Bertrand Rasel, napisao je knjigu “Jasenovački zločini”, u kojoj je rekao da su se u njemu dešavali “najsvirepiji zločini koje ikada čovečanstvo zabeležilo”.…Francuski istoričar Edmond Paris je napisao u svojoj knjizi Genocid u satelitskoj Hrvatskoj da »najveći genocid u Drugom svetskom ratu, proporcionalno veličini populacije, nije načinjen u nacističkoj Nemačkoj, već u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, koju su nacisti stvorili. Tamo je, od 1941. do 1945. godine, 750.000 Srba, 60.000 Jevreja i 26.000 Cigana – ljudi, žena i dece – pobijeno u gigantskom Holokaustu. Još milion ljudi, uglavnom Srba, pobijeno je u drugim delovima Jugoslavije u Drugom svetskom ratu«…
Zlo oličeno u fašizmu i njegovoj specijalnoj verziji ustaštvu, za koje su samo naivni mislili da je stvar prošlosti, obnovilo je svoju snagu i svoju državu 1991. godine. PROTERIVANjEM i ubijanjem Srba u operaciji “Oluja” pre 20 godina dovršen je istorijski zadatak Nezavisne Države Hrvatske.Posao o kome je maštao zlotvor Starčević, skoro da je doveden do kraja.Ostvarila se želja pomračenih umova! Srbi su praktično nestali iz Hrvatske.Ko je i kada odgovarao za ovaj zločin? Niko ! U istom maniru se i danas i dalje nastavljaju zločini u Hrvatskoj(obnovljenoj NDH),nipodaštavanjem i širenjem straha prema preostalim Srbima koji tamo žive,samo zato što su Srbi.I sad treba živeti u toj ludoj ustaškoj kući. Kući u kojoj je ubijen brat, iz koje je proteran brat, iz koje je prognana različitost…Hrvatski novinar Domagoj Margetić:„Zločini su nam državni praznici, a zločinci nacionalni junaci, proterali ste bijednici 380 tisuća građana ove zemlje i to nazivate pobjedom? Gadiš mi se Hrvatsko, fuj!”…
Kad Bog hoće nekog da kazni, on mu najpre uzme pamet.U današnjoj Hrvatskoj ustaštvo i fašizam su uzdignuti na razinu pozitivnih vrednosti.Krivični zakon Hrvatske ne zabranjuje konkretno nošenje nacističkih ili fašističkih obeležja.Negovanje ustaškog nasleđa u Hrvatskoj danas možemo videti na stadionima, pojedinim koncertima hrvatskih muzičkih zvezda, a o tome svedoče i zidovi hrvatskih gradova sa kojih se u hiljadama kočoperi stilizovano slovo U.“Za dom, spremni!”, raširio se u NDH tokom Drugog svetskog rata, kada su ustaše,pripadnici nacističke vojne formacije, pozdravljali jedni druge uz “naci” pozdrav, odnosno podignutu desnu ruku. Ova tradicija oživela je tokom ratova na području bivše Jugoslavije, ranih 90-ih.Prema istraživanju Insituta društvenih nauka u Zagrebu, 71 odsto učenika završnih razreda srednjih škola ima pozitivno mišljenje o genocidnoj NDH i poglavniku Anti Paveliću.Ogromna većina Hrvata danas jesu ustaše. Klali su nas i opet će. Ako im dozvolimo…
Čovek koji promeni veru, a potom i naciju, kao u slučaju Srba i Hrvata(ili muslimana), izbrisao je sve što je bilo do tada. On više ne može da govori o svojoj porodici, precima, svom rodu. On je neko ko počinje od nule, ništa, čovek bez biografije, mladica tek zasađena na ledini. Takav čovek je svestan svega a naročito prezira svoje okoline, rodbine, prijatelja, kumova, svojih dojučerašnjih sunarodnika i u njemu se rađa mržnja. Ponižen je, ćuti kad se u društvu priča o istoriji, porodičnoj tradiciji, dalekim rođacima… I onda dolaze ratovi. Takav čovek postaje zver i kreće da ubija sve one koji su živi svedoci njegove prevere, sramote, njegove izdaje predaka i svog naroda…Predsednik SAD, Teodor F. Ruzvelt je 1944. g., dakle još pre završetka rata izjavio, da su Hrvati divlje životinje i da nemaju pravo da nakon rata žive u bilo kakvoj svojoj nacionalnoj državi, već u rezervatima i to pod prismotrom međunarodne zajednice!….
Koreni mržnje između Hrvatske i Srbije/Srba i Hrvata/ sežu vekovima unazad, kad su Srbi doživeli zenit državnog uspona i političke slobode, izgradili identitet naroda koji stvara sopstveni kulturni i duhovni izraz, a naspram Hrvata koji stolećima žive kao podanici Ugarske.Vatikan (Sveta Stolica, ili Rimokatolička crkva), više od hiljadu godina, neposredno ili pomoću katoličkih država Evrope,je podsticao i organizovao zločine genocida nad Srbima, njihovo prevođenje u hrvatsku naciju, a najistrajnije je brisao i uništavao srpsku kulturnu baštinu (a time i evropsku) – u svim srpskim zemljama.Današnji “hrvatski narod” je veštačka kreacija Rimokatoličke crkve, unapred zamišljena kao instrument jednog zločinačkog projekta, utemeljenog na težnji da se srpski narod uništi unijaćenjem, pokatoličavanjem ili potpunom fizičkom likvidacijom,kako više ne bi predstavljao prepreku daljem vatikanskom prodiranju na istočnoevropske prostore, pa i dalje do Crnog mora.U vreme dok se u Vatikanu biskupske i papske pozicije osvajaju novcem, prevarama i ubistvima, dok na “svetoj stolici” sede krvnici i incestuozni manijaci, u Dalmaciji, Hercegovini, Crnoj Gori i Raškoj najuzvišeniji elementi hrišćanstva i stare predačke vere stapaju su u prirodnu simbiozu – Svetosavlje! Od tada do danas vatikanski demoni opsedaju Dalmaciju.Kada su uvideli da osvajači osvoje zemlju, ali ne i duše naroda, promenili su taktiku. Prevarama, potkupljivanjem i zastrašivanjem terali su Srbe da prihvate uniju sa Rimom.Svaka gladna godina bila je prilika za stvaranje novih konvertita. Jedni su prelazili na katoličanstvo da im deca ne pomru od gladi, drugi su se lomili pred zverstvima inkvizicije…
Hrvati ni pre ni posle 1918. nisu imali svoju državu. Od vremena njihovog stvaranja od Srba i raznih rimokatoličkih naroda – Italijana, Germana, Čeha i Mađara, tokom 19. veka, oni su bili podanici Habzburške monarhije. Potom su bili državljani Kraljevine SHS. Prvu državu dobili su proglašenjem marionetske NDH 1941. godine. Potom su tu tvorevinu, podignutu genocidom nad milion Srba, utvrdili Tito i komunisti, a dovršili Vatikan i zapadne neoliberalne sile predvođene Nemačkom i SAD….O Hrvatima nema originalnih podataka ni u jednom arhivu čije postojanje je starije i od tzv. “stare Hrvatske iz perioda hrvatske narodne dinastije”, odnosno iz vremena pre, navodnog, njenog potčinjavanja od strane Mađara – ni u arhivu Vatikana, ni Venecije, ni Milana, ni Firence, ni Graca, ni Beča, ni Carigrada – ni igde ni nigde, već u tzv. “prepisima sa starijih nesačuvanih originala”, čime je nastala samo “historijska Hrvatska u prepisu”, tj. u istoriji nije postojala, ali u virtuelnim zamislima hrvatske istoriografije je “postojala”. Malo ko postavlja pitanje, kako to da za većinu nekadašnjih država ima originalnih i ubedljivih podataka, samo o državi “srednjovjekovnoj Hrvatskoj” – gle čuda – nema nijedan!…
Pravoslavni Srbi su u apsolutnoj većini nastanjivali većinu zemalja, prisvojenih i uključenih u današnju Republiku Hrvatsku, tj. sve krajeve u kojima postoji štokavski izgovor (kojim – i samo njim – govore svi Srbi), izuzev stvarnog područja Hrvatske od tri hrvatske županije (Zagrebačke, Križevačke i Varaždinske), u kom postoji i u kome se govori kajkavski izgovor – jedini hrvatski jezik, a koji Hrvati (jedino još taj jezik u Evropi!?!), tendencionalno, još nisu kodifikovali u – hrvataski književni jezik!Da nije Hrvatska preuzela Vukov srpski jezik, nikad ne bi uspela da izađe iz 3 kajkavske županije na širinu srpskih štokavskog područja u Dalmaciji, Slavoniji i BiH. Sa osvajanjem jezičkog prostora osvojila je i srpsku katolički narod.Ljudevit Gaj, Nemac poreklom, otvoreno kaže da su Hrvati prisvojili srpski jezik za svoj.I Josip Juraj Štrosmajer to priznaje.Podsetimo se reči doktora Juraja Krnjevića iz 1955. godine: “Pre jedno 120 godina Hrvatska je bila vrlo malena. Zagorje i okolina, to je bila Hrvatska… Onaj kraj gde se govori “kaj” to je bila Hrvatska.”. ..
Po austrougarskom popisu stanovništva iz 1850. u Dalmaciji je bilo 330.000 Srba rimokatolika i 70.000 pravoslavnih Srba, bez pominjanja Hrvata.Po austrijskom popisu iz 1850. godine Srbi su dominirali u Istri, Kvarnerskim ostrvima i tačno se zna da ih je bilo 134.555, dok se u tom popisu Hrvati uopšte ne pominju i vodili su se pod kategorijom Srba rimokatoličke vere.Dubrovnik je srpski grad, koji je krajem devetnaestog veka, slično kao i Vukovar, pretvoren u velikohrvatski rubni bastion, a nakon Drugog svetskog rata, voljom komunista, potpuno „oslobođen” od Srba, koji su proglašeni Hrvatima.U kalendaru „Dubrovnik“ za prostu 1898. godinu, štampanom u dubrovačkoj Štampariji A. Pasarića, nalazimo, uz ostalo, i podatak kojim jezikom se u to vreme govori u Dubrovniku i to, stoji u kalendaru, „govor u kući“. Od 11.177 stanovnika Dubrovnika njih 9.713 izjasnilo se da govori srpskim jezikom. Italijanski je koristilo 716, nemački 285, mađarski 384 stanovnika grada. Neki su se izjasnili da govore češki, slovenski, poljski i ruski, ali niko, ni jedan jedini stanovnik Dubrovnika, nije rekao da govori hrvatskim jezikom.Na prvim izborima u Dubrovniku 1867. pobedila je srpska „narodna” stranka i vladala je sve do izbijanja Prvog svetskog rata. A sada u tom Dubrovniku nema Srba, pretvorili su ga, kao i srpski Vukovar, u bastion mržnje prema Srbima.Car Dušan je 1334 g. dao Dubrovčanima Pelješac uz obavezu da svake godine daju određenu novčanu nadoknadu manastiru Hilandaru, koju su oni ispunjavali sve do 1808 godine.Davno pre Turaka Dalmacijom je vladala sestra Dušana Silnog, Jelena Šubić. Današnja hrvatska zastava, ili grb – ŠAHOVNICA uzeta je iz grba najmoćnijeg srpskog cara Dušana Nemanjića, iz četrnaestog stoleća.U Slavoniji je bilo 250.000 Srba pravoslavnih i rimokatoličkih, tzv. Šokaca, bez pominjanja Hrvata.…
U BiH Hrvata skoro i nije bilo sve do austrougarske okupacije 1878. godine, kada brojni doseljeni stranci i novostvoreni Srbi rimokatolici počinju da nose hrvatsko ime.Bosna i Hercegovina je u evropskoj nauci smatrana za srpsku etnografski i istorijski prostor sve do Berlinskog kongresa, 1878. Tada je jednog okupatora (Tursku) zamenio drugi okupator (Austrougarska).Sa Austrougarskom u Bosnu i Hercegovinu su se ušunjali jezuiti, glavni nosioci bečke politike, verski netrpeljivi, nacionalno isključivi i agresivni, na čelu sa nadbiskupom sarajevskim (vrhbosanskim) Josip Stadler. Okupaciona vlast utemeljila je katoličku versku propagandu, a Štadler je postao papin poverenik Kongregacije za propagandu vere na Balkanu i poverenik zagrebačke velikohrvatske propagande u Herceg-Bosni.Sve nezavisne srpske novine su bile zabranjene, umesto srpskog uvodi se bosanski jezik, bosanska zastava i bosanski grb. Zatvorili su skoro sve srpske škole i manastire, pa umesto njih, načičkali su Bosnu i Hercegovinu jezuitskim samostanima i „sjemeništima“, u kojim je otpočelo pokatoličavanje srpskog naroda. Do tada su u Bosni, kako ističu bosanski franjevci – Ivan Frano Jukić i Tomo Kovačević, živeli samo Srbi – pravoslavne, katoličke i muhamedanske vere.Da Hrvata tada još nema u Bosni, svedoči i hrvatski istoričar Vjekoslav Klaić, kao i političar Antun Radić.Livno se danas smatra bastionom hiljadugodišnjeg Hrvatstva. E u tom Livnu prva katolička porodica pojavila se tek 1709. godine.Posle je taj kraj naseljavan Srbima katolicima iz Dalmacije.Ivo Andrić, bio je i umro kao rimokatolik. Ali se izjasnio da je Srbin!…
Austrougarska okupacija proizvela je na srpskom istorijskom i etnojezičkom prostoru dve krupne i danas aktuelne geopolitičke konstante: pored nacionalizovanja muslimana, u BiH se uz podršku austrougarske politike katolici počinju proglašavati Hrvatima, te je tako na srpskom prostoru i od srpskog etnojezičkog supstrata uspostavljen istorijski projekat bosanskog geopolitičkog trougla, koji je i danas aktuelan…Vodeći hrvatski istoričar, dr Tvrtko Jakovina priznao da su Srbi 1918. spasili Hrvate i da Hrvatska nije ušla u prvu Jugoslaviju da danas ne bi postojala.Jakovina kaže da je 1915. Srbima bilo ponuđeno da uzmu Slavoniju, BiH, Liku i deo Dalmacije i stvore srpsku državu. Istra i drugi deo Dalmacije bio je obećan Italiji. Ono malo Hrvatske, tzv. regija Hrvatska (Zagorje i oko Zagreba) trebala je ostati u sklopu Mađarske.Da je Srbija tada pristala, danas bi tzv. Hrvati iz Zagreba i Zagorja bili Mađarska provincija i relikt prošlosti, a ostatak katoličkog stanovništva iz Dalmacije, Slavonije, Like i BiH bi bio ono što u stvari i jesu – Srbi katolici rekao je Jakovina .Da su Srbi i Hrvati „isti narod“ svojevremeno su tvrdili i „oci hrvatske nacije“ kao što je Ante Starčević, ali i najveći hrvatski lingvisti kao što je bio Vatroslav Jagić.…..Posle Prvog svetskog rata, preveli su ih iz poraženih, na stranu pobednika, posle Drugog svetskog rata, preveli su ih takođe iz poraženih na stranu pobednika….Što pre se shvati istorijska istina, više neće moći tuđini žedni slovenske krvi da koriste verske različitosti na srpskoj etno-jezičkom prostoru za izazivanje sukoba srpskog naroda, osuđenog da ga međi, dele, zavađaju, uklanjaju sa istorijske scene, iz samo njima znanih razloga …
The Balkans Chronicles 
You must be logged in to post a comment.